tag:blogger.com,1999:blog-67184891777634579792024-02-19T12:41:40.826+05:30తొలకరి జల్లుsrikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.comBlogger21125tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-72741582662027249992014-03-24T22:50:00.001+05:302014-03-24T22:55:58.458+05:30క్షణం - అక్షరం<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;">ప్రతి క్షణం ఒక అక్షరమే</span><br />
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;">ప్రతి జ్ఞాపకం ఒక పాఠమే</span><br />
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;">ప్రతి పయనం ఒక పరీక్షే</span><br />
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;">ప్రతి గమ్యం ఒక విజయమే</span><br />
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;">ప్రతి ఒక్కరి జీవితం ఒక అందమైన పుస్తకమే!</span><br />
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: grey; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;">అందులో అచ్చుతప్పులుంటాయేమోకాని... అసలు అర్ధంలేని పుస్తకం ఏదీ వుండదు..!</span></div>
srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-19984314102154775782014-02-25T09:03:00.000+05:302014-02-25T09:19:33.041+05:30మూడు చేపల కథ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ2dZ65ck_-DWVgkluS2r8w95Hv_xCvSYw_xsUC1PqdwAocCOD8N0O-GUZd7NR9bkZKh2bZOY5hlGWe3xuTm0tpqYUROF0AmjUamokgYSMWU9q_wjDyb7mG7qLwevnMzqpLIhhTsRNz_k/s1600/3fish.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ2dZ65ck_-DWVgkluS2r8w95Hv_xCvSYw_xsUC1PqdwAocCOD8N0O-GUZd7NR9bkZKh2bZOY5hlGWe3xuTm0tpqYUROF0AmjUamokgYSMWU9q_wjDyb7mG7qLwevnMzqpLIhhTsRNz_k/s1600/3fish.jpg" height="306" width="320" /></a><br />
<br />
<br />
ఇది మనందరికీ తెలిసిన కథే, మనం చిన్నప్పుడు చదువుకున్నది. ఎప్పుడో పుస్తకాల్లో చూసినట్లు గుర్తు. ఇప్పుడు ప్రతిచోటా చూడచ్చు.<br />
<br />
ఒక చెరువులో చాలా చేపలు వున్నాయి, అందులో మూడు చేపలు మంచి స్నేహితులు.<br />
మొదటి చేప ఆ చెరువులో చేపలు పట్టడానికి ఏదోఒక రోజు చేపలు పట్టే వాళ్ళు వస్తారని ముందే గమనించి వేరే చెరువుకు వెళ్దామని మిగిలిన రెండు చేపలకి చెప్పింది.<br />
<br />
రెండో చేప "వాళ్ళు వచ్చినప్పుడు చూడచ్చు, ముందునుంచీ బయపడటం దేనికీ, తెలివిగా ఆలోచిస్తే ఎలాంటి వాళ్ళనైనా మనం బురిడీ కొట్టించచ్చు, ఎలాంటి పరిస్థితిలోనైనా మనం బయట పడచ్చు" అని చెప్పింది.<br />
<br />
మూడోచేప మాత్రం "వాళ్ళు మన చెరువుకు రారు బయపడాల్సింది ఏమీలేదు, మనచుట్టూవున్న చేపలు ఎలాగూ ఇక్కడే వున్నాయి, అవి ఎటు వెళ్తే మనముకూడా అటే వెళ్దాం. ఒక వేళ వాళ్ళు వస్తే మనమేదొరుకుతామని ఏముంది ? అయినా ఎలా జరగాలో అలా జరుగుతుంది" అంది.<br />
<br />
!!***********!!<br />
<br />
ఇక్కడ చెరువు మనముంటున్న సమాజం అనుకుంటే అందులోని చేపలు మనమే అనమాట.<br />
ఇక చేపలు పట్టే వాళ్ళు అంటే కొన్ని వేల సంవత్సరాలనుంచి మనల్ని పరిపాలించటం తెలిసిన రాజులు, నాయకులు అనమాట.<br />
<br />
!!***********!!<br />
<br />
మొదటి చేప ఆ చేపలు పట్టే వాళ్ళు వస్తారని తెలిసి అక్కడనుంచి వేరే చెరువులోకి వెళ్ళిపోయింది.<br />
ఇక్కడ ముందే వెళ్ళిపోయిన మొదటి చేపకు తెలియంది ఒకటుంది.<br />
మొదటి చేపకు తెలియందేంటంటే అక్కడ ఆ చెరువులో కూడా చేపలు పట్టడానికి ఇప్పటికే చేపలు పట్టే వాళ్ళు వున్నారని, ఒకవేళ ప్రస్తుతానికి లేకపోయినా ఇక్కడ చేపలు అయిపోగానే వాళ్ళు ఆ చెరువుకు వస్తారన్నసంగతి.<br />
<br />
కొన్ని రొజుల్లో ఊహించినట్లుగానే కొందరు చేపలుపట్టేవాళ్ళు వచ్చారు. వాళ్ళ చేపల వలలో కొన్ని చేపలు పడ్డాయి, అందులో మన రెండో చేప మూడో చేప రెండూ పడ్డాయి.<br />
<br />
రెండో చేప తెలివిగా చచ్చిపోయినట్లు నటించింది. దాన్ని చూసిన చేపలవాడు అది ఎలాగు చచ్చింది కదా అని మళ్ళీ ఆ చెరువులో పడేసాడు.<br />
తన తెలివితేటలతో తప్పించుకున్న రెండో చేప అవకశవాది రకం, తన తెలివితేటలతో ఎవరినైనా తన బుట్టలో వేసుకోగలదు.<br />
<br />
ముడో చేప ఏమి చేయాలో తెలీక అన్ని చేపల్లానే చేపలవాడికి చిక్కి వాడి బుట్టలోపడింది.<br />
<br />
ఇక మిగిలింది మూడో చేప - చేపలవాడు.<br />
ఆ చేపలవాడి దగ్గర వలవున్నంతకాలం ఆ చేప వాడి వలలో పడుతూనేవుంటుంది.</div>
srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-16223123496582914182014-02-07T11:18:00.000+05:302014-02-07T11:18:10.849+05:30సైకిల్<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhezUyX0PgXTs1M07_Cp5J9h1oWV835T153zKtGmUpKEn_7mcM0VpBpmNjLXWWm3tbGYmrak49EinY47SDEENqLiCeQd5TLibRvOKYNpBBb5Em8sO0FNJFyEDIPloyqDk0SRMf3Y2OY7zo/s1600/bicycle.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhezUyX0PgXTs1M07_Cp5J9h1oWV835T153zKtGmUpKEn_7mcM0VpBpmNjLXWWm3tbGYmrak49EinY47SDEENqLiCeQd5TLibRvOKYNpBBb5Em8sO0FNJFyEDIPloyqDk0SRMf3Y2OY7zo/s1600/bicycle.png" height="194" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
"నాన్నని ఎన్నిసార్లు అడిగినా నాకు సైకిలు కొనియ్యటంలేదురా"<br />
"అందరి బాబులూ అంతేరా మనం అడిగింది వాళ్ళెప్పుడిచ్చారు!"<br />
"రేయ్ ఈరోజు ఎలాగైనాసరే నాన్నని సైకిలు కొనమని నక్సలైట్లు పోరాడినట్లు నేనూ మన ఇంట్లో కామ్రేడునవుతా"<br />
"నీది పోరాటంకాదేమో పోట్లాడటం అనుకుంటా?"<br />
"రేయ్ వస్తే సైకిల్తోనే లేకపోతే ఇదే లాస్ట్ టైం కలవటం, గుడ్ బై..."<br />
"ఏడిచావ్... పద కొంపకి వెళ్దాం"<br />
"నన్ను ఆశీర్వదించు"<br />
"కామ్రేడ్...విజయోస్తు!"<br />
<br />
**************************************<br />
<br />
అలా మన టింకుగాడు ఓ సైకిల్ విప్లవం మొదలుపెట్టాడు.<br />
ఈ దళానికి ఇద్దరే సభ్యులు. ఒకడు టింకు, రెండు వాడి అన్న బబ్లూ.<br />
వీడు ప్రసిడెంట్, వాడు వైస్-ప్రసిడెంట్.<br />
<br />
"అమ్మా నాకు సైకిల్ కావాలి" కొంచెం కోపంతో..<br />
"నాన్ననడగరా నాకెందుకు చెబుతావ్?"<br />
"నాకు ఎలాగైనా సైకిల్ కావాలి అంతే" కోపం అటకవరకూ ఎక్కింది.<br />
"అయినా అన్నకేలేదు నీకెందుకురా సైకిలు ?"<br />
"నేనెప్పుడేదడిగినా వద్దంటారు, మా ఫ్రండ్స్ అందరిదగ్గరా సైకిల్స్ వున్నాయి తెలుసా?" కోపం ఇంటికప్పుకు చేరింది.<br />
"ఇప్పుడు నీకు సైకిల్ ఎందుకురా? రోడ్లమీద బలాదూర్లు తిరగటానికా?<br />
ఎప్పుడైనా పుస్తకం పట్టుకొని పట్టుమని ఓ పది నిమిషాలు చదివావా ?<br />
వాడిని చూడు చక్కగా కూర్చుని చదువుకుంటున్నాడు<br />
బుద్ధి తెచ్చుకో వాడిని చూసి"<br />
"పోమ్మా నువ్వు కూడా ఎప్పుడూ చదువు చదువు అంటావు. సరే పది నినిమిషాలు చదువుతాను సైకిల్ కొనమని నాన్నకి చెబుతావా?" కోపం ఇంటి కప్పు నుంచి నేలమీద పడింది.<br />
"సర్లేరా నేను నాన్నతో మాట్లాడతాను ఎలాగూ వచ్చే టైమయింది"<br />
<br />
మన కామ్రేడ్ కాసేపు పుస్తకం పట్టుకొని గచ్చుమీద కూర్చుని అటూ ఇటూ పోయే సైకిళ్ళను చూస్తూ తన సైకిల్ కోసం విప్లవగీతాలు పాడుకుంటూ కూర్చున్నాడు.<br />
<br />
**************************************<br />
<br />
ప్రతి పదినిమిషాలకి ఒక పేజీ తిప్పుతూ చదువుతున్నట్లు నటిస్తున్న విచిత్ర సోదరులు పేజీలుతిప్పటం ఆపి గుమ్మంవైపే చూస్తున్నారు.<br />
"రేయ్ నాన్న వచ్చారు"<br />
"రాని నేను మాత్రం మాట్లాడను, అలిగాను"<br />
"ఏంటి కామ్రడ్ నువ్వు అలిగావా?"<br />
"రేపు సైకిల్తోనే వస్తాను అని ఎవరో అన్నరు?"<br />
"నా దగ్గర ఒక ప్లాన్ వుంది, తరువాత చెబుతా"<br />
<br />
"ఏంట్రా ఈరోజు గోలచెయ్యకుండా బుద్ధిగా చదువుకుంటున్నారు?"<br />
"అలాంటిదేమీలేదండి అలా నటిస్తున్నారంతే, సైకిలు కావాలని ఇప్పటిదాకా అరిచి, ఇప్పుడే అలిగాడు"<br />
"నేనేమీ అలగలేదు"<br />
"తర్వాత చూద్దంలేరా సైకిల్ గురించి, పదండి వెళ్ళి తిందాం"<br />
<br />
**************************************<br />
<br />
మరుసటి రోజు సామావేశానికి మళ్ళీ టైమయింది.<br />
"ఏంట్రా ఈరోజు సైకిలుతో వస్తానన్నవ్ ? గుర్తుందా?"<br />
"వచ్చాగా కాకపోతే అద్దె సైకిల్ తో"<br />
"నిన్నేదో ప్లన్ అన్నవ్?"<br />
"నిన్న ఎవరో అన్నారు, అమెరికాలో అయితే పిల్లలు వాళ్ళ పాకెట్ మనీ వాళ్ళే సంపాదించుకుంటారంట. ఇప్పుడు ఈ కామ్రేడ్ కూడా సైకిలుకి కావలసిన డబ్బు సంపాదిస్తాడు"<br />
"ఇంతకీ ఏమి చేద్దామని?"<br />
"స్కూలు అయిపోయాక మన భద్రం కొట్లో పనిచేస్తా"<br />
"నాన్నకి తెలిస్తే అంతే"<br />
"ఎవరికీ చెప్పకు, నేను సైకిల్ కొన్న తరువాత నాన్నకి చూపిస్తా. ఎలావుంది నా ప్లాను ?"<br />
"విజయోస్తు కామ్రెడ్"<br />
<br />
**************************************<br />
<br />
ప్రతిరోజూలాగే ఈరోజు, ఈ రోజూలాగే మరో నాలుగు రోజులు గడిచిన తర్వాత<br />
"అమ్మా! టింకుగాడు స్కూలుదగ్గర పడిపోయాడు, హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళారు<br />
నాన్నకూడా ఇప్పుడు అక్కడేవున్నాడు"<br />
"నువ్వు ఇంట్లోనేవుండు నేను హాస్పిటల్ కి వెళ్తాను"<br />
"సరే"<br />
<br />
<br />
"మీకు ముందే చెప్పాను కదా, ఇప్పుడు ఆప్రేషన్ చేయక తప్పదు, తరువాత ఓ ఆర్నెలలు రెస్టుతీసుకుంటే సరిపోతుంది."<br />
"సరే డాక్టర్ , మందులతో తగ్గుతుందేమో అనుకున్నాం, ఇప్పుడు తప్పదంటున్నారు కదా, ఆపరేషన్ చేయిస్తాం డాక్టర్"<br />
<br />
పైన చెప్పిన నాలుగురోజుల తరువాత ఓ ఆరేడు నెలలు గడిచాయ్. టింకుగాడు మళ్ళీ కామ్రేడ్ అయ్యాడు.<br />
<br />
"అమ్మా నాకు సైకిల్ కావాలి"<br />
<br />
వీడికి సైకిల్ వచ్చేవరకూ దాని చక్రంలా వీడూ రోజూ అలాగే తిరుగుతున్నాడు.<br />
<br />
**************************************<br />
<br />
<br />
"టింకూ నేను బయటకి వెళ్తున్నా ఈ పుస్తకం చదువుతూవుండు, ఇప్పుడే అరగంటలో వస్తా"<br />
"సరే బబ్లూ"<br />
<br />
పుస్తకం తెరవగానే అందులో ఒక కవరు, ఒక ఉత్తరం ఉన్నాయి. ఉత్తరం తీసి టింకూ గాడు చదివాడు.<br />
"ఆరు నెలల తరువాత ఈ అన్న నీకిచ్చే బహుమతి ఇదే కామ్రేడ్. నాన్నకి చెప్పకు. ఆ కవర్ తెరిచి చూడు"<br />
<br />
కవర్ తెరవగానే అందులో వెయ్యి రూపాయలు వున్నాయి.<br />
మొదటిసారి ప్రేమతో కళ్ళలో కన్నీళ్ళు వచ్చాయి. తనకోసం ఈ ఆరు నెలలూ తను పని చేసి ఆ డబ్బు తనకిచ్చాడని అర్ధమైంది టింకూకి.<br />
<br />
"నువ్వు నిజమైన కామ్రేడ్ వి అన్నయ్య! నా గుండెలో నీస్థానం ఎప్పటికీ కొండంత ఎత్తునే వుంటుంది" అని మనసులో అనుకొని<br />
"ఆగరా నేనూ వస్తున్నా ' అంటూ గబగబా బయటకి పరిగెత్తాడు.<br />
<br />
చిన్నప్పటి ఆ ఉత్తరాన్ని మళ్ళీ చూసుకుంటూ, అన్నని తలచుకుంటూ, ఆ కధను తన కొడుక్కి చెప్పాడు టింకూ.<br />
<br />
"దీన్నిబట్టి నీకేమర్ధమైంది?"<br />
"అర్ధమైంది నాన్న, ఈజన్మలో నువ్వు నాకు బైకు కొనవని"<br />
</div>
srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-52090940344709360082013-09-03T12:06:00.000+05:302013-09-03T12:06:46.010+05:30చదవని ఉత్తరం<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBTaVj7igHpLpHEHXNT9qwbyz4oQHTNzyMY2nHBXzq6PGaUTY9B0-34iUfu7kgBZrQTfQI7d6WpZLAD9nLaXnvF1RInDVu07rf__rWRBXM9DDRd0-XCPoeF5VbV4PUjoBlW4fIlz69PBM/s1600/letter_closed.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBTaVj7igHpLpHEHXNT9qwbyz4oQHTNzyMY2nHBXzq6PGaUTY9B0-34iUfu7kgBZrQTfQI7d6WpZLAD9nLaXnvF1RInDVu07rf__rWRBXM9DDRd0-XCPoeF5VbV4PUjoBlW4fIlz69PBM/s1600/letter_closed.png" /></a></div>
<br /><br /> ఆదివారం ఉదయం, అలా బాల్కనీలో కూర్చుని కుడిచేత్తో సిగరెట్ ఎడమచేత్తో టీ తాగుతూ బయట ఆడుకుంటున్న పిల్లల్ని చూస్తూ ...<br />
"ఆహా ఇదీ జీవితం... నా సామిరంగా..."
<br /><br /> "ఛస్తున్నా ఎధవ జీవితం గొడ్డెడు చాకిరీ చేస్తూ, మీరేమో హాయిగా ఆ దరిద్రాన్ని కాల్చండి."
<br /><br />"ఏమైంది రాజ్యం ఇప్పుడు ? "
<br /><br />"ఆ అటకమీదున్న పాత పేపర్లు, చెత్త అంతా తీసేయమని లక్షసార్లు మొత్తుకున్నా మీకుదానికి మాత్రం టైం ఉండదు. ఆ దరిద్రపు సిగరెట్టుకు మాత్రం టైం ఉంటుంది."
<br /><br />"ఈ రోజుకు ఇదొక్కటేలేవే."
<br /><br />"ఒకటా ? నూటొకటా ? ఇప్పటిదాకా నేను చెప్పింది ఏదైనా చేసారా అసలు ? నామాటకు విలువుంటేగా, ఆ అటక నాకు అంది చావదు లేకపోతే నేనే సద్దేదాన్ని"
<br /><br />పళ్ళెంలో ఉప్మాపెట్టుకొచ్చి " కొంచెం ఆ పేపర్లవరకూ సద్దేయండి."
<br /><br />"ఎంతైనా మీ ఆడవాళ్ళు చాలా తెలివైన వాళ్ళు.. నా ఫేవరేట్ ఉప్మా ఇచ్చి పని చేయించుకుంటున్నావ్."
<br /><br />"సరేలేండి... తొందరగా తిని ఆ పని చూడండి."
<br /><br />చేయికడుగుతూ "ఉప్మాచేయటంలో నిన్ను కొట్టినోళ్ళులేరుపో... ఆ స్టూలు పట్రా పైకెక్కుతా"
<br /><br />"అక్కడే ఉంటుంది చూడండి నేను బయట పిండి రుబ్బుతున్నా"
<br /><br />"ఒక్క ఆదివారం రెస్టు తీసుకుందాం అంటే లేదు, ఏదోఒక పని చెబుతుంది"
<br /><br />"ఏదో అంటున్నారు ?"
<br /><br />"ఏంలేదు స్టూలు కనిపించింది పైకెక్కుతున్నా"
<br /><br />"అబ్బో చాలా చెత్తుందే... ఆ పిండి రుబ్బటం ఆపి ఇట్రా చాలా చెత్తుంది."
<br /><br />"ముందు మీరు స్టార్ట్ చేయండి నేను వస్తున్నా."
<br /><br />"అది తరువాత రుబచ్చు నాకు సాయంచేద్దూకాని ఇట్రా"
<br /><br />"అబ్బా ఛస్తున్నా, ఈ మనిషితో నేను లేకుండా ఒక్క పని కూడా చేయరు. వస్తున్నా వుండండి."
<br /><br />"పట్టుకో ఇది."
<br /><br />"నా సర్టిఫికేట్లు ఇక్కడవున్నాయా చచ్చామొన్నటిదాకా వెతుక్కోలేక."
<br /><br />"అందుకే ఒకచోట పెట్టుకోమనేది. ఇలా ఇష్టంవచ్చినట్లు పడేస్తారు."
<br /><br />"ఇవన్నీ న్యూస్ పేపర్లు, పక్కన పెడితే ఓపనైపోతుంది."
<br /><br />"ఇటివ్వండి"
<br /><br />"చిన్నప్పుడు ఎవరూ ఉత్తరాలు రాయటం లేదని నాకు నేను రాసుకున్నవి"
<br /><br />"పైత్యం ఇప్పుడొచ్చిందనుకున్నా చిన్నపటినుంచేవుందా ?"
<br /><br />"సర్లే ఇవన్నీ జాగ్రత్తగా పెట్టు"
<br /><br />"ఆ బంగారం మరీ, జాగర్తగా పెడతా "
<br /><br />"ఎల్ ఇ సీ లు , డాక్యుమెంట్లు చాలా వున్నాయే"
<br /><br />"జాగర్తగా చూడండి అన్నీ పారేయకండి"
<br /><br />"నాకు తెలుసులేవే ఏవి ఉంచాలో"
<br /><br />"ఇదేంటి రఘుగాడు రాసిన ఉత్తరం, ఇప్పటిదాకా చదవలేదే !"
<br /><br />"ఎప్పుడొచ్చిందో?"
<br /><br />"మూడు సంవత్సరాలైంది, వాడిని చూసికూడా ఇంచుమించు అన్నే సంవత్సరాలైంది. ఏంచేస్తున్నాడో ఎక్కడ వున్నాడో ! సరే నువ్వు వెళ్ళి ఆ పిండి సంగతిచూడు నేను ఈలోపు ఇది చదువుతుంటా..."
<br /><br />"సరేలే... మీరు ఈరోజు పూర్తిచేస్తారని నమ్మకం నాకులేదు, నా పనైయ్యేదాకా నేను రాను మీఇష్టం."
<br /><br />"సరే వెళ్ళు" <br /><br /><br />ఎప్పుడో తన ఫ్రెండ్ రాసిన ఉత్తరాన్ని ఇప్పుడు చదువుతున్నాడు రాఘవ.
<br /><br />*************************************************<br /><br />రాఘవ ఎలా ఉన్నావ్ ?
<br /><br /> నీకోసం మీ ఆఫీసుకి ఫోన్ చేసా చాలా సార్లు, కానీ నువ్వులేవు. నీతోకొంచెం అర్జెంటుగా మాట్లాడాలనిపించింది.
<br />
<br /> రేయ్ ఎందుకురా లైఫ్ లో అన్నీ నాకే జరుగుతాయ్ ? నేనేం చేసానురా పాపం.
చాలా రోజులనుంచి ఉద్యోగం లేదు, <br />ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా రావటంలేదు. అమ్మని ఎప్పటికైనా నాదగ్గరకు తీసుకురావాలని ప్రయత్నిస్తున్నా కుదరటం లేదు. ఇవన్నీ ఎప్పుడూ ఉండేవే.<br />
<br />
నీకు తెలుసుగా సీత. తనకి పెళ్ళి కుదిరింది. రేపు శ్రావణమాసంలో పెళ్ళి. నాకు ఏంచేయాలో అర్ధంకావటంలేదు. నాకు ఏకష్టమొచ్చినా నీకే చెప్పుకోగలను. ఒకసారి నీతో మాట్లాడాలి. పిచ్చోడినైపోతానేమో అని భయంగావుంది. మరీ డిప్రెషన్ లోకివెళ్ళిపోతున్నా. కొన్నిసార్లు ఏంచేస్తున్నానో కూడా తెలియటంలేదు. నువ్వు ఎప్పుడూ నన్ను అంత క్లోజ్ ఫ్రెండ్ గా చూడలేదనీ తెలుసు. కానీ ఎందుకో నాబాధ నీతో చెప్పుకుంటే కాస్త బయటపడతానేమో అనిపించింది. నేను ఎవరికీ అక్కర్లేనివాడినైపోతానేమో అనిపిస్తోంది. ఇంక నాజీవితం ఇంతేనేమో అని భయంగావుంది. సీత పెళ్ళి కూడా అయిపోతే నేను ఇంక ఉండటం వ్యర్ధం.
<br /><br /> ఒకవేళ నాకేదైనా అయితే అమ్మని జాగ్రత్తగా ఉండమని చెప్పు. ఇది నా ఆఖరి ఉత్తరం కాకుడదని ఆలోచిస్తూ....
<br /><br /> నీ రఘు.<br /><br /><br />**************************************************** <br /><br /><br /><br />పక్కనేవున్న మొబైల్ తీసుకొని ఫోన్ చేసాడు రాఘవ.
<br /><br />"హలో!"
<br /><br />"కుమార్ నేను రాఘవని, మన రఘు ఎక్కడ వున్నాడు ?"
<br /><br />"రేయ్, వాడు చనిపోయి దాదాపు 3 సంవత్సరాలౌతోంది. నీకు ఆ విషయం చెప్పటానికి అప్పట్లో చాలాసార్లు ఫోన్ చేసా, నువ్వు ఆఫీసులోలేవని చెప్పేవాళ్ళు.
<br />ఏమైందిప్పుడు ?"
<br /><br />"ఈ మొబైల్లు మూడు సంవత్సరాల ముందు వచ్చినా లేక నేనీ ఉత్తరం మూడు సంవత్సరాల ముందు చూసినా వాడి విధి వేరేలా వుండేదేమో...!"
<br /><br />"నేను మళ్ళీ ఫోన్ చేస్తా" అని ఫోన్ కట్ చేసాడు రాఘవ.
<br /><br />"ఏమైందండి ?"
<br /><br />భార్య చేతిలో ఉత్తరం పెట్టి, "పాత పేపర్లు పైన పడేసాను అనుకున్నానేకాని, స్నేహాన్ని కూడా అటకెక్కించాను అనుకోలేదు."
<br /><br />"ఇప్పుడేవస్తా" అని అలా చమరిన కళ్ళతో బయటకువెళ్ళిపోయాడు.</div>
srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-4102783222122365152012-08-25T13:10:00.000+05:302012-08-25T13:12:43.062+05:30మరో అందమైన సూర్యోదయం<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7WeenHdkJOR96PRrxvniC9bovWplGyMdvixEr3biy_RXRXtUrSYhYpQspc4hZoyGEYLijOGTOfd1CoMFcNcXNAPOWuLs61hra_KQoKJi4d7gESnF8WT0B_tJGlqmD0fYNW2-MY68duqI/s1600/tolakarijallu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7WeenHdkJOR96PRrxvniC9bovWplGyMdvixEr3biy_RXRXtUrSYhYpQspc4hZoyGEYLijOGTOfd1CoMFcNcXNAPOWuLs61hra_KQoKJi4d7gESnF8WT0B_tJGlqmD0fYNW2-MY68duqI/s320/tolakarijallu.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
చుట్టూ ఎన్నో చెట్లు, పెద్ద పెద్ద కొండలు, వాటి మీదనుంచి దూకుతున్న జలపాతాలు, ఎన్నో కౄర మృగాలు, విష సర్పాలు, సాదు జంతువులు, పిట్టలు, పక్షులు, ఇలా అన్నింటితో కలిసిన ఒక దట్టమైన అడవి. రివ్వున గాలి, కౄర మృగాల అరుపులు, తోడుగా ఎతైన జలపాతం చేస్తున్న శబ్దం. అప్పటిదాకా పడుకున్న చెట్లను తట్టిలేపుతూ సూర్యుడు పైకి లేచాడు. ఆ ఎఱ్ఱటి సూర్య కిరణాల వెలుగుతో ఓ అందమైన ప్రేమకధ ఆ అడవిలో పుట్టింది.<br />
<br />
అక్కడ అన్ని చెట్లూ పెద్ద పెద్ద కాండములతో, పొడుగ్గా, పచ్చటి ఆకులతో, ఆ అడవి అందానికి తామే కారణమన్నట్లు వయ్యారంగా ఆ సూర్యుని కాంతిలో ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ ఉండగా, ఆ చెట్లు లేవగానే వాటి అందాలను తిలకించటానికి ఆ చెట్లపై గూడుకట్టుకున్న పక్షులు పైకి ఎగిరి మరీ ఆ అందాన్నిచూస్తున్నాయి. అంతటి అడవి అందానికి దాసోహమని చెప్తూ ఆ జలపాతాలు కూడా కొండనుంచి దూకుతూ వాటిని తడపాలని ప్రతిక్షణం ఆరాట పడుతూ ప్రవహిస్తున్నాయి.<br />
<br />
ఇలా అన్ని చెట్లమద్యలో ఓ చిన్న చెట్టు అప్పుడే లేస్తూ ఒళ్ళు విరుచుకోగానే దాని ఒంటి మీదవున్న కొన్ని పూలు అలానేలను తాకాయి. ఆ తొలికాంతిలో ఓ అందమైన పక్షిని అలా చూసింది. అదేసమయంలో అంతటా పచ్చగా వున్న ఆ అద్భుత ప్రపంచంలో అందమైన పూలతో ఆకర్షణీయంగా ఉన్న ఆ చెట్టును చూసింది. ఇన్ని రోజులు ఎన్నో అందమైన పూలు పూసినా ఏరోజూ అది అందంగా అనుకోని ఆ చెట్టు ఆ పక్షిచూసిన ఒక్కచూపులోనే, ఆ ఒక్క క్షణంలోనే సిగ్గుతో ఆకులు అన్నీ మెల్లగా కిందకి వాలాయి. మెల్లగా తన అందాన్ని ఆ పువ్వులు వికసిస్తూ కప్పేసాయి. అలా మొదటి చూపులోనే ఆ రెండూ తెలియని ఓ అనుభుతిని ఆనందించాయి.<br />
<br />
నెమ్మదిగా ఆ పక్షి అలా వచ్చి ఆ చెట్టుపై వాలింది. ఒక్కసారిగా ఆ చెట్టు పులకరించిపోయింది. ఇన్ని రోజులూ ఏ పక్షీ తన వద్ద గూడు కట్టుకోలేదు సరికదా ఏ పక్షి తనను చూసిందిలేదు. ఇన్ని రోజులూ అది వేచి చుసింది ఆ పక్షికోసమే.<br />
అలా ఎగిరి అలసి వచ్చిన ఆ పక్షికి ప్రతి ఆకూ వూగుతూ సేదతీరుస్తున్నాయి. ఆ పక్షి కూడా ఆ చెట్టుమీద అటు ఇటు తిరుగుతూ నాట్యం చేస్తూ, తన మదురమైన స్వరంతో పాడుతూ ఆ చెట్టును ఆనందపరుస్తోంది. ఆ పువ్వులూ పరిమళాలు జల్లుతూ ఆహ్లాదపరుస్తున్నాయి.<br />
<br />
అలా కొంతసేపు ఆ రెండూ ఒకరినొకరు సేదతీర్చుకుంటూ, ఆనందంగా ఆహ్లాదంగా గడిపిన తరువాత ఆ పక్షి ఆ చెట్టుమీద నుంచి వెళ్తూ గాల్లోకి ఎగిరి తిరిగి ఆ చెట్టుమీదకు వచ్చి తన ముక్కుతో ఆ చెట్టును పొడిచి వెళ్ళిపోయింది. చూసే ప్రతి ఒక్కరికి ఆ పక్షి చెట్టుకి గాయం చేసిందేమో అనిపిస్తుంది కాని నిజానికి ఆ పక్షి ఆ చెట్టుని ముద్దాడి వెళ్ళిపోయింది.<br />
<br />
ఇలా ఆరెండిటి మద్య రోజు రోజుకి స్నేహం పెరిగి ప్రేమగా మారింది. ప్రతిరోజు ఆ పక్షి ఆ చెట్టుమీదకి రావటం ఆ రెండూ కాసేపు ఆనందంగా గడపటం, వెళ్తూ వెళ్తూ తన ముక్కుతో ముద్దాడి వెళ్ళటం. ఈ రెండిటి ప్రేమ అక్కడ ప్రతి పక్షికీ ప్రతి చెట్టుకీ తెలుసు.<br />
<br />
ఇలా ఆనందంగా చాలా రోజులు గడిచాయి. ఒకరోజు ఆ పక్షి ఆ చెట్టు దగ్గరకు రాలేకపోయింది. ప్రతి రోజు కచ్చితంగా తన దగ్గరకు వచ్చే ఆ పక్షి ఎంతసేపటికి రాకపొయేసరికి ఎందుకు రాలేదా అని ఆలోచిస్తూ తనకి ఏ హానీ జరగకూడదని కోరుకుంటూ వేచిచూస్తూ ఉంది. అటుగా వెళ్తున్న ప్రతి పక్షినీ తన రాకగురించి అడిగింది. కాని ఏవీ కూడా ఆ పక్షి ఎక్కడ వుందో, ఏమైందో చెప్పలేక పోయాయి. సాయంత్రంకావస్తున్నా ఆ పక్షి రాలేదు.<br />
<br />
ఇంతలో ఎవరో తనని గొడ్డలితో కొడుతూవున్నరు. తనని చంపుతున్నారని ఆ చెట్టుకి అర్దమైంది. కాని చివరిసారి ఆ పక్షిని చూడాలని తనని తాకాలని,ఒక్కసారి ముద్దాడాలని అనిపించింది. అలా అనుకుంటుండగానే ఒక్కసారిగా నేలకొరిగిపోయింది. తన అందమైన పువ్వులూ ఆకూలూ ఏమీలేవు ఇక. తనని ముక్కలుగా కోసి తీసుకెళ్తున్నారు.<br />
తనని తీసుకెళ్ళి మంటలో వేస్తారని ఆ చెట్టుకి తెలుసు. తను చివరిసారి కాలి బూడిదైపోయేలోపు ఆ పక్షిని ఒక్కసారి చూడాలనికోరుకుంది.<br />
<br />
వేటగాడి వలనుంచి తప్పించుకొని వచ్చేసరికి ఆలస్యమైందని, ఆ విషయం చెప్పాలని వచ్చిన ఆ పక్షికి ఆ చెట్టు కనిపించలేదు. ఒక్కసారిగా అంతా వింతలోకంలా చూసింది. ఆ చెట్టుకి ఏదో ప్రమాదం జరిగిందని గ్రహించింది. దాన్ని ఒక్కసారి చూడాలని అటు ఇటు వెతికింది. పక్కన వున్న చాలా ఛెట్లు కనిపించలేదు. ఎవరో దాన్ని నరికి తిసుకువెళ్ళారని అర్దమైంది. దిక్కు తోచక ఆ చీకటిలో అటు ఇటూ తిరుగుతూనే వుంది. చివరికి ఓ పెద్ద మంట దూరంగా కనిపిస్తుంటే అటు వైపు వెళ్ళింది.<br />
<br />
ఆ ప్రాంతంలో కొట్టిన చెట్లు చాలా వున్నాయి. తన దానికోసం అంతా వెతికింది ఎక్కడా కనిపించలేదు. తను పొడిచిన ప్రతి తీపిగాయం గుర్తూ ఆ పక్షికి ఙ్ఞాపకమే. చివరికి మంటలో కాలుతూ వున్న కట్టెను చూసింది. తను పెట్టిన ప్రతి ముద్దు గుర్తూ దాని మీద కనిపించాయి. ఎంతో ఆవేదనతో, బాధతో దానిని తాకాలని, ముద్దాడాలని ప్రయత్నిస్తూ తనుకూడా అదే మంటలో ఆ చెట్టుతో కలిసి ఆ అడవిలోనే సుర్యడిని మింగిన అసురుడిలా అస్తమించాయి.<br />
<br />
మళ్ళీ సూర్యోదయంతో మరో ప్రేమ కధలా ఆ రెండూ ఆ అడవిలో ఉదయించేందుకు మళ్ళీ పుట్టాయి.<br />
<br /></div>
srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-21566043730327158212012-06-05T19:40:00.001+05:302012-06-05T19:40:08.271+05:30ఆఖరి మొదటి పలుకు<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhucVHuplon6QR6u9w29Rjct5IcBnQTfT12HoQ3ezI-79eWWayzEACWCYkDlMQBgz05twIiLyB-IoDN9yf-Hdup83IyLRTT4qfPYI-d-AoQqfczCS5nc8JRFFw1kG5ljSbRzDnpa2-xdlk/s1600/tears.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhucVHuplon6QR6u9w29Rjct5IcBnQTfT12HoQ3ezI-79eWWayzEACWCYkDlMQBgz05twIiLyB-IoDN9yf-Hdup83IyLRTT4qfPYI-d-AoQqfczCS5nc8JRFFw1kG5ljSbRzDnpa2-xdlk/s320/tears.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
అంతా చీకటి, నిశబ్దం, ప్రశాంతత. ఏదో లోకం, ఏదో ఆనందం, ఎప్పుడూ అక్కడే ఉండాలనిపించే ప్రదేశం. ఇంతలో ఒక్కసారిగా అలజడి, ఒక్కసారిగా ఇప్పటిదాకా ఉన్న ప్రశాంతతంతా మటుమాయం. మరోకొత్త ప్రపంచంలోకి అడుగుపెడుతున్నట్టుగా ఉంది. అంతా నిశబ్దంగానే ఉంది కాని తెలియని ఏదో భయం, బాధ, మనసులో ఏదో తెలియని అలజడి నెమ్మదిగా ఆవహిస్తున్నాయి. కొంచం కొంచంగా శబ్దం పెరుగుతోంది.<br />
<br />
******************************************************************************<br />
<br />
అప్పటివరకూ నిదురిస్తున్న ఆ రెప్పలు మెల్లగా తెరుచుకుంటున్నాయి. శబ్దంచేస్తూ తిరుగుతున్నది ఒకటి ఆ కళ్ళకు కనిపిస్తోంది. ఏదో కాంతి ఆ కళ్ళని పూర్తిగా తెరవనివ్వటంలేదు. ఇంకా ఆ చుట్టూవున్న లోకాన్ని చూడలేకపోతున్నాయి ఆ కళ్ళు.
<br />
<br />
చుట్టూ ఏదో తెలియని వాసన, తెలియని వస్తువులు, తెలియని మనుషులు. అంతా ఒకే రంగులావుంది. ఏదో తెలియని వింత లోకంలా అనిపిస్తోంది. ఎప్పుడూ చూసే వస్తువులువున్నా అంతా కొత్తలోకంలా ఉంది. నెమ్మదిగా మనసులో ఏదో తెలియని దిగులు, ఆవేదన మొదలైనాయి.
<br />
<br />
చేతికి పెట్టిన ఒక వింత వస్తువు ఆ చేతికి ఏదో తెలియని నొప్పిని కలిగిస్తోంది. నెమ్మదిగా తన పాత లోకంలోకి వెళ్ళటానికి ఆ కళ్ళు ఎంతో ప్రయత్నిస్తున్నాయి. మళ్ళీ ఆ కళ్ళు నెమ్మదిగా ముసుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాయి. కాని ఆ మనసు మాత్రం తనకి కావలసినదానికోసం వెతకమని చెబుతున్నది. మళ్ళీ తెరుచుకున్న ఆ కళ్ళు అటు ఇటు చూడసాగాయి. నెమ్మదిగా ఆ భయం పెరుగుతోంది. ఆ కొత్తలోకంలో ఆ కళ్ళు దేనికోసమో వెతుకుతున్నాయి. దేనిని చూస్తే ఏ భయం లేకుండా హాయిగా మనసు ఉంటుందో, దానికోసం ఆ కళ్ళు వెతుకుతున్నాయి.
<br />
<br />
******************************************************************************<br />
<br />
గడియ గడియకి భయం ఎక్కువ అవుతున్నది. ఆ భయంకరమైన ప్రదేశం ఇంకా ఆ భయాన్ని పెంచుతోంది. ఆ తెలియని లోకంలో, ఆ కళ్ళు ఇంకా ఆ మనసు వెతికేదానికోసం చూస్తున్నాయి.<br />
<br />
నెమ్మదిగా ఆ కళ్ళకు అన్నీ మసకగా కనిపిస్తున్నాయి, కన్నీళ్ళు నెమ్మదిగా బయటకు రాసాగాయి. ఆ మనసుకు తను ఒంటరి అని అనిపించిందేమో తెలియని దు:ఖంతో ఆ మనసు నిండిపోయింది. నెమ్మదిగా ఆ ప్రవాహం పెరుగుతోంది, ఆగని ఆ కన్నీటి ప్రవాహానికి తోడుగా అప్పటి వరకూ నిశబ్దంగా వున్న గొంతులోనుంచి ఓ శబ్దం బయటకు రాసాగింది.<br />
<br />
తన ఒంటరి తన్నాన్నికనీసం ఆ గొంతులోని ఏడుపు పోగొడుతుందేమో అని. ఎంత ఏడ్చినా ఆ కళ్ళకు తను వెతుకుతున్న వ్యక్తి మాత్రం కనిపించలేదు. చుట్టూవున్నవాళ్ళు ఏవేవో చేస్తున్నారు కాని ఇంకా ఆ వ్యక్తి మాత్రం కనిపించలేదు.
<br />
<br />
ఇంతలో ఎవరో తనవైపు వస్తున్నట్టుగా అనిపించింది. చూడగానే ఆ మనసుకు తెలియని ఆనందం, ఆ వ్యక్తి పక్కనవుంటే చాలు తనకు ఏమీకాదు అన్న నమ్మకం, మళ్ళీ ఆ అందమైన లోకంచూసినట్టుగా అనిపించింది ఆ వ్యక్తిని చూడగానే.
<br />
<br />
ఇప్పటిదాకా భయంకరంగావున్న ఆ ప్రదేశంకూడా ఎందుకో అందంగా కనిపిస్తోంది. నెమ్మదిగా ఆ ఏడుపు తనే ఆగిపోతోంది, కన్నీళ్ళూ అవే నెమ్మదిగా ఆగిపోసాగాయి. ఆ వ్యక్తి దగ్గరకు ఎప్పుడు వస్తుందా అని మనసు ఇంకా ఎదురు చూస్తూనేవుంది. ఆ ఆగిన గొంతులోనుంచి ఎక్కిళ్ళు రాసాగాయి. <br />
<br />
******************************************************************************<br />
<br />
అమ్మ వచ్చి ఎత్తుకోని జోకొట్టగానే ఆ పసిపాప కళ్ళలోని నీళ్ళు, ఆ ఎక్కిళ్ళు అన్నీ ఆగిపోయాయి. ఎప్పుడూ అమ్మ చెప్పే ఆ మాటలు వింటుంటే ఆపాపకు ఎంతో తియ్యగా అనిపించింది. అలా అమ్మ చెబుతున్న మాటలు వింటూ ఏడుపు ఆపింది.
<br />
<br />
తన కళ్ళలో వచ్చిన నీళ్ళే ఇప్పుడు అమ్మ కళ్ళలో కూడా కనిపించాయి ఆ పాపకు. దేన్నీ పట్టుకోవటానికి లేకుండా ఆ చేతులుదేనితోనో కట్టేసినట్టుగా అనిపించింది. అది చూడగానే మళ్ళి ఆ పాపకు భయమేసింది. మళ్ళి అమ్మవైపు చూసింది. తను పక్కనే వుంటే చాలు అన్నట్లు ఆ పాప తల్లిని పట్టుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తోంది. అమ్మ చేతులు తన తలని నిమురుతుండగా..........<br />
<br />
'అమ్మా' అని ఆ పాప అమ్మని పిలిచింది.
<br />
ఆ మాట ఆ పాప నోటినుంచి వచ్చిన మొదటి తియ్యటిమాట, ఆ తల్లి తన బిడ్డనుంచి విన్న ఆఖరి మొదటి పలుకు...
<br />
<br />
తను ఎందుకు ఈలోకంలోకి వచ్చిందో ఎందుకు విడిచి వెళుతోందో తెలియకుండానే ఆ పసిపాప ఆ తల్లి కన్నీటి బొట్టై జారి ఈ భూమిలో ఇంకిపోయింది.</div>srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-26705753768130898092010-10-17T18:08:00.001+05:302010-11-05T16:03:18.171+05:30నేస్తమా<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlAK_LNQwx4Y3DiqU8iwqkx2YNHkbgSZSXdNdHR1DbBMVzDxqkDqx6thjdXwh5HflDoRmQn9395y-FVnicDH1bsCiDgL4_hy3QGvA5wEYZdT3wnE_e_g0nBBXCC8IwEH9wexbXqBfe0qI/s320/friend.jpg" width="320" /></div><a name='more'></a><br />
<br />
రోజూలాగే యధావిధిగా ఆఫీసుకి వెళ్ళాడు.<br />
అడుగు పెట్టగానే ఏదో తెలియని నీరసం, నిస్సహాయత.<br />
జీవితంలో ఏదో కోల్పోతున్నాను అన్న భావన. ఎప్పటిలాగే అతని కంప్యూటర్ తో పనిలో వున్నాడు. ఇంతలో ఫోన్ రింగ్ అయింది.<br />
ఆ నంబరు చూడగానే ఆ కళ్ళలో ఏదో తెలియని కాంతి కనిపించింది<br />
"రాముడూ ఎలా ఉన్నావ్? ఏమి చేస్తున్నావ్?"<br />
ఆ మాట్లాడుతున్న పెదాలపై చిరునవ్వు కనిపించింది.<br />
ఎంతైనా అతని కాలేజీ స్నేహితుడు, అదీ చాలా రోజుల తరువాత ఫోను చేసాడు<br />
ఆ కళ్ళలో ఉన్న ఆనందంకాస్తా ఆశ్చర్యంగా మారసాగింది. <br />
"నిజం చెప్పరా! ఎవరి గురించి మాట్లాడుతున్నవ్?"<br />
"అసలు ఎవరికి ఫోను చేయబోయి ఎవరికి చేసావ్?"<br />
ఆ కళ్ళలో ఆశ్చర్యంకాస్తా బాధగా మారింది.<br />
"రేయ్! నిజం చెప్పరా హాస్యాలాడటం లేదుగా నాతో"<br />
ఎన్నో భావోద్వేగాలు కనిపించాయి ఆ మొహంలో<br />
"సరేరా నేను వెంటనే బయలుదేరుతాను"<br />
వెళ్ళి అతని టీం లీడుతో ఏదో మాట్లాడాడు<br />
తరువాత అక్కడ నుంచి గబగబా బయటకి వెళ్ళిపోయాడు.<br />
******************************************************<br />
"సార్ విజయవాడ సూపర్ ఫాస్టు ఒరు టికెట్"<br />
రెండు సంవత్సరాలు అయింది అతడు విజయవాడ వెళ్ళి.<br />
పరిగెత్తుతూ ఎలాగొలా కదులుతున్న రైలును పట్టుకున్నాడు.<br />
ఎక్కడా చోటు లేదు దానితో కర్చీఫ్ వేసి తలుపు దగ్గర కూర్చున్నాడు.<br />
<b>తన రెండు కాళ్ళు ఆ రైలు పెట్టి మెట్లపై పెట్టి అటుగా కదులుతూ వెళ్తున్న ప్రపంచాన్ని చూస్తూ పాత ఙ్ఞాపకాలలోకి వెళ్ళిపోయాడు</b><br />
ఇంతలో ఫోను రింగు అవటంతో మళ్ళీ ఈలోకంలోకి వచ్చాడు.<br />
"చెప్పరా"<br />
"అవునురా నిజమే"<br />
"ఎలా జరిగిందో తెలియదు"<br />
"ఇప్పుడే బయలుదేరా"<br />
"సరే ఐతే"<br />
*****************************************************<br />
నాలుగు సంవత్సరాలు అందరూ కలిసి ఉన్నారు. కాని ఆ తరువాత ఎవరితోనూ సరిగా టచ్ లో లేడు.చాలా రోజుల తరువాత ఒక ఫోను వచ్చింది అదికూడా<br />
'రమేష్ చనిపొయాడు అని '<br />
ఇన్నిరోజులూ కలిసే అవకాశం ఉన్నా వాడు కలవలేదు , ఇక కలవాలనుకున్నా కలిసే వీలులేదు.<br />
స్నేహితులు అందరూ కలుద్దాము అని చాలాసార్లు అనుకున్నారు, కాని ఇలా కలుస్తారు అని మాత్రం ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. కానీ ఇది ఎలా జరిగింది, ఇప్పటిదాకా అతడికి తెలియదు. <br />
ఆఖరిసారి వాడి దేహాన్ని చూడటానికి బయలుదేరాడు.<br />
విజయవాడలో దిగేటప్పటికి రాత్రి పది గంటల సమయం అవుతోంది.<br />
********************************************************<br />
ఆ సమయంలో కూడా దిగే జనాలతో ప్లాట్ఫారం గందర గోళంగా ఉంది.రాముడు ప్లాట్ఫారం మీద ఉంటానన్నాడు .అటూ ఇటూ చూసాడు,<br />
ఎక్కడా కనిపించలేదు<br />
'ఎక్కడ ఉన్నావు ?' ఫోన్ చేసి అడిగాడు<br />
'ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూడు '<br />
వెనక్కి తిరిగి చూసాడు ఆ జనం లో అంత సులభంగా కనిపించరు, ఐనా చాల రోజులైంది వాడు రాముడిని చూసి గుర్తుపట్టడం కుడా కష్టమే.<br />
ఆ జనం లో సన్నగా ఉన్న వ్యక్తి వాడినే చూడ సాగాడు .<br />
'ఎలా ఉన్నావు '<br />
'నేను బానే ఉన్నాను రా'<br />
చాల రోజుల తర్వాత రాముడిని చూసాడు, ఆ కళ్ళలో ఏదో తెలియని ఆనందం కనిపించింది ఆ క్షణంలో<br />
అంతకు మించి ఇంక ఏమీ అడగ లేక పోయాడు ఆ ఆనందంలో<br />
మళ్లీ రమేష్ గాడు గుర్తు రావటంతో ఆ కళ్ళలోకి మళ్లీ బాధ చేరింది<br />
'అసలు ఏమి జరిగిందిరా ?'<br />
పక్కనే ఉన్న బల్ల మీద ఇద్దరూ కూర్చున్నారు<br />
వాడు రాముడిని ని అడిగిన రెండో మాట ఇది<br />
'ఆత్మ హత్య చేసుకున్నాడు రా'<br />
********************************************** <br />
కనురెప్పల అంచు దాక కన్నీరు ఒక్కసారిగా చేరింది.<br />
వెంటనే ఆ కళ్ళలో ఆశ్చర్యం కనిపించింది.<br />
'వాడు ఆత్మహత్య చేసుకోవటం ఏమిటిరా ?'<br />
ఆశ్చర్యం గా అడిగాడు రాముడిని<br />
'ఫ్యాన్ కి వురి వేసుకొని చనిపోయడురా'<br />
కాలేజీలో చదువుకునే రోజులలో రమేష్ చాలా ధైర్యంగా ఉండేవాడు . అందరు వాడిని చూసి జీవితంలో తప్పకుండా ఏదో ఒకటి సాదిస్తాడు అనుకునే వారు .<br />
'ఛా! అదేమిటిరా వాడు ఆత్మహత్య చేసుకోవటం ?'<br />
'నాకు తెలిసి ఓ అరగంట నరకయాతన అనుభవించి ఉంటాడురా!,<br />
ఎక్కడ తన చేతితో తనే ఆపుకుంటాడో అని తన చేతులను వెనక్కి మడిచి తాడుతో కుడా కట్టుకున్నాడు. మెడ దగ్గర చర్మమంత ఊడిపోయి దారుణంగా తయారైంది.'<br />
ఇది వినంగానే ఒక్కసారిగా వాడికి ఏమి మాట్లాడాలో అర్ధంకాలేదు.<br />
అంతా ఒక్క క్షణం నిశబ్ధం. చాలా సేపటి తరువాత మళ్లీ రాముడే మాట్లాడాడు<br />
'వాడు ఎంతగా ముందే నిశ్చయించుకున్నడో లేక పొతే ఇంత ఘోరంగా చేయడు'<br />
కాలేజీ అయిపోయిన తరువాత కొన్నిరోజులు ఉద్యోగ ప్రయత్నం చేసి, ఆ తరువాత మాస్టర్ డిగ్రీ కోసం యునివర్సిటీ లో చేరాడు. 'అసలు అలా చేస్తాడు అని నేను ఎప్పుడూ అనుకోలేదు '<br />
'ఎవరికీ తెలియదురా, రోజులానే అంతా మాములుగా సాగింది, ఇలా .......................అనుకోలేదు'<br />
'ఇప్పుడు కాలేజీ లో పరీక్షలు కూడా జరుగుతున్నాయి. వాడు ఇంట్లో వాళ్ళకి సెలవులు అని చెప్పాడు .'<br />
'రెండు రోజులు అందరిని కలిసాడు కొంతమందికి ఫోన్ చేసాడు ఇదంతా ఎందుకు చేసాడో ఇప్పుడు తెలుస్తోంది '<br />
ఇది విన్నాక వాడి ఒళ్ళు ఒక్కసారిగా జలదరించింది<br />
'అసలు ఆత్మహత్య చేసుకునే కష్టాలు ఏమున్నాయి రా వాడికి ?<br />
అసలెందుకు చేసాడు ఎలా'<br />
'నాకు తెలిసినంత వరకు కాలేజీ లో ఒత్తిడి తట్టుకోలేకపోయాడు ఈ సారి పరీక్షలు కూడా సరిగా రాయలేననుకున్నాడు ,ఒక్కసారిగా మానసిక ఒత్తిడి కి లోనయి ఇలా చేసాడు '.<br />
రాముడు చెప్పిన మాటలకు వాడు ఒక చిన్న శబ్దం రాని నవ్వు నవ్వాడు .<br />
అది ఆనందం తో వచ్చిన నావు కాదు గుండెలోని బాధని కప్పి పుచటానికి వచ్చిన నవ్వు .<br />
ఐనా రమేష్ ని వాళ్ళ ఇంట్లో ఏమి అనరు, మాస్టర్ డిగ్రీ కూడా వాడు ఇష్టపడే చేరాడు ఇంట్లో వాళ్ళు పర్లేదు అని చెప్పినా కూడా .<br />
వాడిని ఎంతో గారాబం గా చూసుకుంటారు , ఐనా ఎందుకిలా చేసాడో వాడికర్థం కాలేదు .<br />
ఇది అందరికి తెలిసిన కారణం , కానీ ఆ మనసుకి బాధ కలింగించిన సంఘటనలు ,కారణాలు ఇంకెన్ని ఉన్నాయో ,అది అనుభవించిన మనసుకే తెలుసు .'ఇంకాసేపటిలో మన కాలేజీ స్నేహితులు ఇంకొంతమంది వస్తున్నారు రా పది నిమిషాలలో ఆ రైలు కూడా వస్తుంది అందరం కలిసి ఒకేసారి వెళ్దాం '.<br />
************************************************************************<br />
<br />
'అశ్విన్ వస్తున్నాడా ?' <br />
'చాలా రోజులైంది వాడిని చూసి'.<br />
ఎప్పుడో సంవత్సరం క్రితం అశ్విన్ ని చూసాడు మళ్లీ ఇప్పుడే .<br />
'మమ్మల్ని కలవకపోతే పర్లేదు అశ్విన్ ని కూడా ఎందుకు రా కలవటం లేదు '<br />
రాముడడిగిన ప్రశ్న కి ఏమి సమాధానం చెప్పాలో తెలియలేదు వాడికి. తప్పు తనదే అని తెలుసు అందుకే ఆ ప్రశ్న నుంచి వెంటనే తప్పించుకోటానికి మాట మారుస్తూ 'రైలు ఇంకెంత సేపటిలో వస్తుంది ?'<br />
'ఈపాటికి రావాలి'.<br />
అలా వాళ్ళ సంభాషణ లు సాగుతున్నాయి .కానీ వాడి మనసులో మాత్రం అశ్విన్ జ్ఞాపకాలు మెదులుతూనే ఉన్నాయి . ఎప్పుడు వస్తాడా అని ఎదురు చూస్తున్నాడు.<br />
<br />
**********************************************************************<br />
చుస్తుండగానే రైలు రానే వచ్చింది. దూరం నుంచి పాత స్నేహితులు అందరూ కనిపిస్తున్నారు వాడికి , వాళ్ళలో తన ప్రాణ స్నేహితుడి కోసం ఆ కళ్ళు వెతికాయి.<br />
'బానే లావైనాడు ' తనలో తను అనుకున్నాడు అశ్విన్ ని చూస్తూ. స్నేహితులందరినీ పలకరిస్తూ వున్నాడు ఒక్క అశ్విన్ ని తప్ప. అందరి కంటే ఆఖరిన అశ్విన్ ని పలకరించాడు. ఒక్క నిమిషం వాడు అశ్విన్ ని అలా చూసాడు .<br />
ఏదో తెలియని ఆనందం . ఇప్పటివరకూ వున్న తన బాధను అంతా ఒక్క సారిగా , ఒక్క క్షణం అలా మరిచిపోయాడు.<br />
తనని చూడగానే ఆ పెదాలపై ఓ చిరుదరహాసం .<br />
'ఎలా వున్నావ్ రా?'<br />
ఇద్దరూ ఒకేసారి అడిగారు<br />
'బానే వున్నారు రా'<br />
మళ్లీ ఇద్దరూ ఒకేసారి. ముందు జరిగిందంతా మనోడు అశ్విన్ కి పూసగుచ్చినట్లు వివరించాడు.<br />
అలా మాట్లాడుతూ ఇద్దరూ స్టేషన్ బయటకి వచ్చారు.<br />
సంవత్సరం తరువాత కలిసిన స్నేహితులు అంతా ఇదే మాట్లాడుకుంటున్నారు, ఎవరినీ పట్టించుకోకుండా.<br />
'ఒకే సారి తినేసి వెళ్దామా '<br />
వీళ్ళ మాటలకు కళ్ళెం వేస్తూ రాముడు అడిగాడు.<br />
రమేష్ ది విజయవాడ పక్కన వున్న ఉయ్యూరు అనే చిన్న ఊరు. ఇప్పుడు అందరూ అక్కడకి వెళ్ళాలి.<br />
*******************************************************************************<br />
అందరూ అక్కడ నుంచి బస్సు స్టాప్ కి వెళ్లారు.అక్కడే అందరూ ఫలహారం చేసి ఉయ్యూరు వెళ్ళే బస్సు కోసం చూస్తున్నారు .<br />
అప్పటికే బాగా ఆలస్యమైంది బస్సు వుందో లేదో అని చూస్తున్నారు . ఇంతలో బస్సు రానే వచ్చింది. అందరూ ఎక్కి కూర్చున్నారు.<br />
బస్సు కదలగానే నిద్రపోయిన వాళ్ళు కొంత మంది , కిటికిలోంచి చూస్తూ ఏదో ఆలోచిస్తున్న వాళ్ళు, రమేష్ గురించి చర్చించుకుంటున్న వాళ్ళు , ఇలా ఒక్కొక్కరూ ఒకొక్కటి చేస్తున్నారు . మళ్లీ వాడు,అశ్విన్ ఇద్దరూ ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నారు, ప్రపంచాన్ని పట్టించుకోకుండా.<br />
రాత్రి ఒంటిగంట సమయం లో ఉయ్యూరు చేరారు.<br />
దిగగానే ఒక్కసారిగా అందరూ నిశబ్దమైపోయారు .<br />
ప్రతి ఒక్కరూ ఇప్పుడు ఆలోచిస్తోంది రమేష్ గురించి మాత్రమే, ఎందుకు ఇలా చేసాడు అని.<br />
బస్సు ఆగిన దగ్గర నుంచి రమేష్ వాళ్ళ ఇంటికి రెండు నిముషాలు పడుతుంది .<br />
అందరూ నడుస్తున్నారు. ఈ రెండు నిమిషాలలో ఏవేవో ఆలోచనలు వాడి బుర్ర లో మెదిలాయి .<br />
అసలు ఇది నిజమేనా , మన రమేషేనా, యెందుకిలా చేసాడు , యెంత బాధ పడుంటాడో , వాళ్ళ ఇంట్లో వాళ్ళు ఎలా వున్నారో ?............................<br />
ఇలా ఎన్నో ఆలోచిస్తున్నాడు.<br />
రమేష్ వాళ్ళ ఇళ్ళు చేరారు అందరూ. అప్పటిదాకా ఏవేవో ఆలోచించిన వాడి బుర్రలో ఒక్కసారిగా ఆ ఆలోచనలు స్తంభించి పోయాయి.<br />
*********************************************************<br />
గుమ్మం దగ్గర వున్నాడు , అక్కడ నుంచి ఒక పెద్ద పెట్టె కనిపిస్తోంది , అందులో రమేష్ ఉన్నాడని తెలుస్తోంది. ఒకొక్క అడుగు ముందుకు వేస్తున్నాడు , ప్రతి అడుగుతో గుండె చప్పుడు వేగం పెరుగుతోంది . ఇంకొక్క అడుగు వేస్తే రమేష్ ని చూడొచ్చు. కానీ ఆ అడుగు ముందుకు పడనంటోంది.<br />
రమేష్ వాళ్ళ నాన్న వాడి కాళ్ళ దగ్గర కూర్చున్నారు , వాళ్ళ అమ్మ తలదగ్గర ఉంది. ఇది చూడగానే వాడికి శాస్వతం గా తల్లి ఒడిలో నిద్రిస్తున్న పసివాడు , ఆ పసివాడి కాళ్ళు పడుతున్న తండ్రి కనిపించారు .<br />
అంతా నిశబ్దంగా వున్నా ఏదో అలజడి మనసులో వుంది , ఎవ్వరూ ఏడవక పోయిన ఏదో శబ్దం చెవులకు వినిపిస్తోంది<br />
ఆ ఆఖరి అడుగు కళ్ళు మూసుకొని ముందుకు పడింది. అప్పటి వరకూ వాడు ఏవేవి విన్నాడో అది ఒక్కసారిగా వాడి కాళ్ళ ముందు కనిపించింది .<br />
'రేయ్ రమేష్ నేనోచ్చాను రా ' అని ఒక్కసారి చెప్పాలని వుంది వాడి మనసులో .<br />
అందరూ వాడిని ఆ రెండు సంవత్సరాలలో ఎప్పుడో ఒకసారి కలిసారు, కానీ వాడు మాత్రం కలవలేదు .<br />
'రేయ్ నేనోచ్చాను ఒక్కసారి లేవరా ' అని చెప్పాలని వుంది వాడికి.<br />
<b>అందరూ చనిపోతూ జ్ఞాపకాలు విదిచిపోతారు కాని రమేష్ ఆ జ్ఞాపకాలు కుడా తీసుకెళ్తున్నడేమో అనిపించింది వాడికి.</b><br />
మళ్లీ ఎప్పుడైనా రమేష్ గుర్తుకు వస్తే ముందు వాడు చనిపోయాడు అని గుర్తుకొస్తుంది తప్ప వేరేవి గుర్తుకురావుగా మరి.<br />
<br />
రమేష్ ని అలా ఎక్కువసేపు చూడలేక పోయాడు , అక్కడ నుంచి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు . ఎందుకో వాడు ఆఖరికి అశ్విన్ ని కూడా చూడలేకపోయాడు. కాసేపటికి అశ్విన్ కూడా బయటకి వచ్చాడు.<br />
'ఎందుకు రా ఇలా చేసాడు'<br />
'ఏమీ అర్ధం కావటం లేదురా'<br />
'అమ్మ వాళ్ళని చుస్తే మరీ బాధగా వుందిరా '<br />
స్నేహితులు వుండేది బాధని పంచుకోవటానికి అంటారు , ఎవరికి చెప్పలేనివి ప్రాణ స్నేహితుడికి చెప్పుకుంటారు అంటారు , కానీ రమేష్ ఎందుకు ఇలా చేసాడో<br />
ఒక్క క్షణం రమేష్ మీద వాడికి కోపం వచ్చింది , మళ్లీ బాధ ఆ కోపాన్ని మింగేసింది .<br />
చాలాసేపు వాళ్ళిద్దరూ అలా రమేష్ గురించి మాట్లాడుకున్నారు.<br />
***************************************************************************<br />
రమేష్ వాళ్ళ ఇంటి పక్కన వేరే చోట పడుకోవటానికి వీళ్ళకు ఏర్పాట్లు చేసారు.అందరూ మేడ మీద చాపల మీద పడుకున్నారు.<br />
రమేష్ విషయాన్ని మరచిపోతూ అందరూ తమ కాలేజీ రోజుల గురించి మాట్లాడుకుంటూ నెమ్మదిగా నిద్రలోకి జారుకున్నారు.<br />
ఆ కనురెప్పల వెనుక నుంచి వాడి కళ్ళు రమేష్ గురించే ఆలోచిస్తున్నాయి.<br />
కాలేజీ స్నేహితులు అందరూ కలిసినందుకు ఆనందించాలో లేక ఇలా కలిసినందుకు బాధపడాలో అర్ధంకాలేదు<br />
అందరూ అదే ఆలోచనతో నిద్రపోయారు.<br />
************************************************************************<br />
ఇంకా సూర్యుడు కూడా రాలేదు . ఆ తొలి కాంతిని తమ స్నేహితుడి తో ఆఖరిసారి చూడాలని అందరూ తెల్లవారిఝామునే నిద్రలేచారు ,<br />
కలకృత్యాలు తీర్చుకున్నారు , అలా అందరూ ఆఖరిసారి రమేష్ ని చూడటానికి అక్కడికి వెళ్లారు. ఏడుగంటలకు దహన కాండ.దానికి ఏర్పాట్లు జరుగుతున్నాయి . అశ్విన్ తో కలిసి వాడు ఓ పక్కగా కూర్చుని రమేష్ నే చూస్తున్నాడు . పాడె సిద్దం చేస్తున్నారు. ఎందుకో అంతా నిశబ్దంగా ఉంది, చుట్టూ అలజడిగా వున్నా. రమేష్ శరీరానికి ఆఖరి సారి స్నానం చేయిస్తున్నారు.అప్పటిదాకా ఉన్న బాధ మళ్లీ ఇంకోసారి కట్టలు తెంచుకుంది .<br />
అప్పుడే వణుకుతున్న గొంతుతో మాటలు వినిపించాయి<br />
'ఆ కొత్త బట్టలు తాండిరా , ఆ రంగు వాడికి ఎంతో ఇష్టం '<br />
'మేము ఏమి తప్పుచేసమనమ్మ మాకీ కష్టం '<br />
'ఒక్క సరి లేవరా ........'<br />
అప్పటిదాకా నిశబ్ధంగా వున్నా వాడి మనసులో మళ్లీ అలజడి మొదలైంది .<br />
కనురెప్పల అంచుదాకా కన్నీళ్ళు చేరాయి.<br />
అక్కడ వున్న ప్రతి ఒక్కరూ ఏడుస్తూనే వున్నారు.<br />
<br />
అందరూ ఒక్కొక్కరిగా వచ్చి పూలు జల్లి ఆశీర్వదిస్తున్నారు అనాలో లేక ఆశీర్వాదం తీసుకుంటున్నారు అనాలో తెలియటంలేదు .<br />
'రండి బాబు వాడు బతికినన్నాళ్ళు స్నేహితుల కోసమే బతికాడు........................రండి బాబు .............'<br />
ఆ మాటలు ఎందుకో వాడి గుండెకు గుచ్చుకున్నాయి. ఆ క్షణం స్నేహితులందరూ ఉన్నా చచ్చిన వాళ్ళతో సమానంగా అనిపించింది.<br />
వణుకుతున్న చేతితో అలా పూలు జల్లి , ఆ కన్నీరు ఎవరైనా చూస్తారేమో అని ఆ నీటిని కళ్ళతోనే మింగేసి అక్కడ నుంచి బయటకు వచ్చాడు.<br />
ఇక ఆ తల్లిదండ్రుల బాధ చెప్పనవసరం లేదు. ఆఖరి సారి తన మిత్రుడిని చూసి ఏడుస్తున్న స్నేహితులు. అతడిని అలా చూడలేక సృహకోల్పోయిన సహోదరులు, ఇంక ఆ తల్లిదండ్రుల బాధ వర్ణనాతీతం. ఆ కళ్ళలో నీళ్ళు ఇంకిపోయాయి, ఎక్కడ సృహ కోల్పోతే తన కుమారుడిని చూసే ఆ ఆఖరి క్షణం కోల్పోతామో అని అలా చూస్తూ రోదిస్తూ ఉన్నరు.<br />
కాసేపు బయటే మౌనంగా వున్నాడు . అశ్విన్ కూడా వాడి దగ్గరకు వచ్చాడు.<br />
ఇంక అంతా ఐపోయింది . మళ్లీ వాస్తవం లోకి రావాలి అని వాడు వాడి మనసుకు సర్దిచెప్పుకుంటున్నాడు. కొద్దిసేపటికే రమేష్ ని మోసుకుంటూ బయటకువచ్చారు. అలా పూలు జల్లుకుంటూ డప్పుల దరువుతో సాగనంపుతున్నారు. వాడు అలా చూస్తూ ఉండి పోయాడు. కనుచూపు మేరలో రమేష్ కనిపించనంత వరకు కనురెప్ప పడలేదు. ఆ కాలే కట్టెను చూసే ధర్యం వాడికి లేదు. అక్కడ దాకా వెళ్ళే అర్హత కూడా లేదనిపించింది వాడి గుండెకు.<br />
*****************************************************************************<br />
స్నేహితులందరూ నెమ్మదిగా నడుచుకుంటూ బస్సు స్టాప్ దగ్గరకు వెళ్లారు. అప్పటి దాకా దిగమింగుకున్న బాధను ఒక్కసారిగా ఒకొక్కళ్ళు బయటకు ఏడుస్తూ వెళ్లగక్కారు.<br />
కాసేపటికి బస్సు వచ్చింది . అందరూ విజయవాడ బయలుదేరారు. రాముడు, అశ్విన్ వాడితో కలిసి కృష్ణా నదిలో స్నానం చేసారు. అక్కడ నుంచి వాళ్ళు రాముడు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లారు .<br />
ఆ బాధ ని మర్చి పోవటానికి, మళ్లీ కాలేజీ రోజులు గుర్తుచేసుకుంటూ బిందాస్ గా ఒక సినిమాకి వెళ్లారు . ఆ రోజు అంతా కాలేజీ రోజుల్లో లాగా గడిపారు .<br />
ఇప్పటికీ ఎంత మంది చెప్పినా ఇది నిజం - 'మనిషికి దేవుడిచ్చిన గొప్పవరం మర్చిపోవటం '<br />
**************************************************************************<br />
సాయంత్రమైంది, బస్సు బయలుదేరే సమయమైంది. ఎందుకో వాడి గుండెలో చిన్న బాధ మొదలైంది.<br />
అశ్విన్, రాముడు ఇద్దరూ వాడిని బస్సు ఎక్కించటానికి వచ్చారు. ఇద్దరూ మాట్లాడుతూనే వున్నారు, కాని వాడు మాత్రం నిశబ్దంగా వున్నాడు. ఇంకొన్ని క్షణాలలో మళ్లీ అశ్విన్ ని విడిపోతాడు అని కాబోలు . బస్సు బయలుదేరే సమయమైంది .<br />
'సరేరా , ఇంక వుంటా, నువ్వు జాగ్రత్త ' అని చెప్పి బస్సులో కూర్చున్నాడు.<br />
చుట్టూ బస్సెక్కిన వాళ్ళు వున్నారు, ఇంకా బస్సు లో లైట్లు వెలుగుతూనే వున్నాయి .<br />
అప్పటిదాకా కనురెప్పల మాటున వున్న కన్నీరు , ఒక్కసారిగా ఆ చెంపలను తాకుతూ కిందికి జారింది.<br />
తన ఫోన్ లో నుంచి ఒక చిన్న సందేశం పంపించాడు అశ్విన్ కి -<br />
' ఎందుకో ఈ కన్నీరు ఆగటం లేదురా , అందుకే నేను తొందరగా ఎవరిని కలవను, విడిపోతే చాల బాధగా వుంటుందని'<br />
ఎప్పుడో సంవత్సరం క్రితం వాడి కళ్ళలో నుంచి కన్నీళ్ళు జారాయి , మళ్లీ ఇప్పుడు. రెండు సార్లు తన ప్రాణ స్నేహితుడిని విడిపోయేటప్పుడే.<br />
ఎంత ప్రయత్నించినా వాడి కన్నీరు ఆగలేదు . చుట్టూ వున్న వాళ్ళు చూస్తున్న అలాగే ఆగకుండా వస్తున్నాయి.<br />
జరిగిందంతా తలచుకుంటూ కళ్ళుమూసుకొని నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.<br />
<br />
మరుసటి రోజు మళ్లీ మొదలు, యధావిధిగా మళ్లీ ఆఫీసు కి వెళ్ళాడు , తన పనిలో తను మునిగి పోయాడు.<br />
<br />
ఇప్పటికీ ఎంతమంది చెప్పినా , ఎన్ని సార్లు చెప్పినా ఇది నిజం-<br />
'మనిషికి దేవుడిచ్చిన గొప్ప వరం మర్చిపోవటం '<br />
<br />
నాలుగు సంవత్సరాల తరువాత 'రేయ్ గుర్తుందా మన రమేష్ గాడు..............................'<br />
ఎందుకో వాడి గొంతు ఒక్కసారిగా మూగబోయింది<br />
<b>కాలమే అన్నిటినీ మరచిపోయేలా చేస్తుంది అంటారు , కానీ ఆ కాలమే ఒక్కోసారి గడిచిన గతాన్ని కూడా గుర్తుచేస్తుంది</b>srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-85630350442965749382010-08-26T21:29:00.001+05:302010-09-21T20:17:38.673+05:30పయనం<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhshs5JEHyoxmXLiKR_QWN9CfSqkuXTYpWhB6g0DEbK6vhCw_tKc4nzOaKXFUZ1MaiXbfRkLepkXhllBkTmAxVRijO9nNRPFLUUrfE0OEiu9yi3HeEWjPJAJ2_rrRU5eyJHxDGNS8AQxSo/s1600/Paper_Boat_Wishes_lmg_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhshs5JEHyoxmXLiKR_QWN9CfSqkuXTYpWhB6g0DEbK6vhCw_tKc4nzOaKXFUZ1MaiXbfRkLepkXhllBkTmAxVRijO9nNRPFLUUrfE0OEiu9yi3HeEWjPJAJ2_rrRU5eyJHxDGNS8AQxSo/s320/Paper_Boat_Wishes_lmg_1.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
జోరున వాన , కొంతసేపటికి తెరిపించింది. ఇంకా మబ్బు ముసిరి వుంది. చల్లటి గాలి మెల్లగా వీస్తోంది. ఆ గాలికి ఆకుల మీద వున్న నీటి తెంపర్లు జల్లుగా కురుస్తున్నాయి. పూల రెక్కలు అందంగా వికసించాయి. వెన్నెల వెలుగులా వుంది చూడటానికి.<br />
<br />
వాన విరిసిన తరువాత ఎవరికైనా చేయాలనిపించేది కాగితపు పడవలు. దానితో ఆడుకోవటం ఎంత వయసున్న వారికైనా ఆనందమే. అందులో ఆరేళ్ళ బాలుడుకి మరీనూ. అందుకే ఓ పెద్ద కాగితం తీసి అమ్మ నేర్పించినట్లుగా ఓ అందమైన పడవ చేసాడు. <br />
<br />
అక్కడే ఉన్న చిన్న నీటి ప్రవాహంలో దానిని వదిలాడు. ఆ పడవ నెమ్మదిగా ఆ ప్రవాహానికి కదులుతూ ఆ గాలికి ఊగుతూ ముందుకు సాగుతోంది. ఇలా ఓ అందమైన పడవ ప్రాణం పోసుకుంది.<br />
<br />
**********************************************************<br />
<br />
ఇంతలో అమ్మ పిలవటంతో ఆ బాలుడు లోపలికి వెళ్ళాడు. <br />
<br />
అలా అలా కదులుతూ ఆ వర్షపు నీటిలో నుంచి ఓ పిల్ల కాలువలోకి చేరింది ఆ పడవ. చుట్టూ పచ్చని గడ్డి మధ్యలో ఈ ప్రవాహం ఆ ప్రవాహంలో పయనిస్తున్న పడవ, చూడటానికి ముచ్చటగా వుంది. ఇంతలో ఓ రాయి అడ్డురావటంతో ఆ పడవ అక్కడే ఆగిపోయింది. <br />
<br />
కొంచం గాలి గట్టిగా వీస్తుందేమో, ఆ గాలి సహాయంతో ఆ రాయిని తప్పించుకోని వెళ్ళాలని ఆ పడవ వేచిచూస్తోంది. ఆ పక్కనే వున్న ఒడ్డు మీద చెట్టును చూస్తూ దాని ఆకులు ఎప్పుడు గట్టిగా కదులుతాయా అని ఆ పడవ వేచిచూస్తోంది. దాని మాటలు ఆ గాలి విన్నట్టుంది, వెంటనే గట్టిగా వీచింది. <br />
<br />
ఆ గాలికి ఆ చెట్టు మీద వున్న పువ్వు ఒకటి ఆ పడవలో పడింది. ఆ పువ్వులో నుంచి ఓ చీమ బయటకు వచ్చి చుట్టూ వున్న నీటిని చూసి భయపడింది. ఆ భయంతో అటూ ఇటూ చూస్తూ వుంది. ఆ పడవకి ఆ చీమ బాధ అర్ధమైంది. మళ్ళీ రాయి ఎప్పుడువస్తుందా అని ఒడ్డు వైపు వెళ్తూవుంది. ఆ పడవ తను కోరుకున్నట్లుగా ఓ రాయికి తగిలి మళ్ళీ ఆగింది, ఈ సారి ఆ చీమకు సహాయం చేయటానికి. ఆ చీమ నెమ్మదిగా ఆ రాయి మీదకు ఎక్కి , అక్కడ నుంచి ఒడ్డుకు చేరుకుంది.<br />
<br />
ఇప్పుడు ఆ పడవ మళ్ళీ గాలి ఎప్పుడు వీస్తుందా అని వేచిచూడటంతప్ప ఇంకేమీ చేయలేకపోయింది. ఆ పడవ తన చుట్టూ వున్న ప్రకృతిని చూస్తూ గడప సాగింది. చుట్టూ పచ్చటి గడ్డి, ఒడ్డున చెట్లు, నీటిలో అందమైన చేపలు ఇలా ఎంతో అహ్లాదంగా వుంది.<br />
<br />
**********************************************************<br />
<br />
ఇప్పటిదాకా జరిగింది అంతా ఓ బుజ్జి చేప పిల్ల చూడసాగింది. ఎందుకో ఆ బుజ్జి చేపపిల్లకు ఆ పడవ మొదటి చూపులోనే ఆకర్షించింది. ఓ అందమైన పడవ దానిని పువ్వుతో మరింతగా అందంగా అలంకరించినట్లు ఉంది. <br />
<br />
ఇంతలో ఓ ఆకతాయి పిల్లాడు ఆ పడవను రాయితో కొట్టడానికి దూరం నుంచి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. ఆ బుజ్జి చేప వెంటనే ఆ పడవ దగ్గరకు వెళ్ళింది. ఆ పడవను ఆ రాయినుంచి తప్పించటానికి తన బలంతో దాన్నినెట్టసాగింది. ఆ చేపకు తోడుగా ఆ గాలికూడా సహాయపడసాగింది. గాలి వేగం, నీటి ప్రవాహంతో ఆ పడవ ఆ ప్రదేశం నుంచి తొందరగానే తప్పించుకుంది. <br />
<br />
ఆ పడవకి కూడా ఆ చిట్టి చేప పిల్ల బాగా నచ్చింది. రెండూ ఒకదానిని ఒకటి చూసుకున్నాయి. ఆ రెండూ అక్కడ నుంచి తీయటి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఆ నీటి ప్రవాహాన్ని ఈదుతూ వెళ్తున్నాయి.<br />
<br />
**********************************************************<br />
<br />
ఒక్కసారిగా అలజడి, ఆ నీటిలో ఆ పడవ మునిగిపోతుందేమో అనేంత నీటి ప్రవాహం. ఆ కాలువ నదిలో కలుస్తున్న సమయం.<br />
<br />
ఆ పడవ అటూ ఇటూ ఊగుతూ ఆ అలజడిని తట్టుకోని ఆ ప్రవాహంలో కనిపించని ఆ బుజ్జి చేప పిల్ల కోసం వెతక సాగింది. <br />
<br />
ఇక ఆ బుజ్జి చేపను ఏదో పెద్ద చేప తిని వుంటుందేమో అని బాధ పడుతున్న సమయంలో ఆ పడవ తన బుజ్జి చేప పిల్లను చూసి ఎంతో ఆనందించింది. పడవ సగం తడిచి వుండటం చూసి ఆ చిట్టి చేప బాధ పడసాగింది. ఇంతలో వెచ్చటి సూర్యకిరణాలు ఆ పడవ మీద పడసాగాయి. అలా ఆ రెండూ మళ్ళీ తమ పయనం మొదలు పెట్టాయి.<br />
<br />
ఇందాక చూసిన ఆ ప్రకృతికీ ఈ ప్రకృతికీ చాలా తేడా వుంది. చుట్టూ జోరున ప్రవాహంతో నీరు, బాగా దూరంలో పెద్ద పెద్ద చెట్లు, నీటిలో పెద్ద పెద్ద చేపలు, ఏవేవో వస్తువులూ ఇలా అంతా కొత్తగా వుంది వాటికి. <br />
<br />
************************************************************<br />
<br />
ఇంతలో ప్రమాదం ముంచుకు వచ్చింది. ఓ పెద్ద చేప ఈ చేపను తినటానికి వస్తోంది. దాని పక్కనే ఓ పెద్ద పడవ కూడా వుంది - అది ఈ చిన్న పడవవైపు వస్తోంది. <br />
<br />
వాటికి ఏమి చేయాలో అర్దంకావటం లేదు. ఇంతలో ఆ పడవకు ఓ ఉపాయం తోచింది. అది ఆ బుజ్జి చేప చెవిలో ఏదో చెప్పింది.<br />
<br />
<br />
<br />
వెంటనే ఆ చేప పిల్ల గాలిలోకి ఎగురుతూ వుంది. ఆ పెద్ద పడవలో వున్న జాలరు దానిని చూసాడు. వెంటనే దాని ముందు వున్న పెద్ద చేపను చూసాడు. మరు నిమిషం లోనే ఆ జాలరు తన దగ్గర వున్న గాలంతో ఆ పెద్ద చేపను పట్టి ఇంకా ఏవైనా పెద్ద చేపలు తగులుతాయేమో అని తన పడవను అక్కడ ఆపి చూస్తూవున్నడు. <br />
<br />
************************************************************<br />
<br />
ఇలా రెండూ ఆ ప్రమాదం నుంచి తప్పించుకున్నాయి. ఇలా రెండూ ప్రకృతిని ఆశ్వాదిస్తూ ఒకరికి ఒకరు తోడుగా వుంటూ పయనిస్తూవున్నాయి.<br />
<br />
ఇంతలో ఓ మహాద్బుతం , ఆ రెండూ తమను తాము నమ్మలేక పోయాయి. ఓ కొత్త ప్రపంచం చూస్తున్నట్లుగా ఉంది. అంతా నీరు తప్ప ఇంకేమీ కనిపించలేదు. ఉవెత్తున ఎగిసిపడుతున్న అలలతో ఆహ్లాదంగా వుంది. అంతా అయోమయంగా వుంది. ఈ మహాద్బుతాన్ని జీర్ణించుకునేలోపే ఓ పెద్ద అల ఎగిసి వాటిమీద వడింది.<br />
<br />
మరుక్షణంలోనే ఓ మొసలికి ఆ చిరు చేప పిల్ల ఆహారమైంది.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>అలా ఆ రెండు అందమైన జీవితాలు ఓ అందమైన శుభోదయంలా తమ పయనం ప్రారంభించి , మళ్ళీ ఎక్కడో ఒక చోట తమ పయనం కొనసాగించటానికి ఇలా ఇప్పుడు అస్తమించాయి.srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-44660044506009587522009-08-29T18:03:00.003+05:302009-08-29T19:06:43.776+05:30ఇట్లు నీ తొలకరిజల్లు<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTtJva61DowSenwdWWMTgA3OfWf8nACMBPXw-MLsXItm4fQh5rIHAAatx449_7AIKeFE-4Km_TySnv4IeznL7aSZqCGtOeXFS5v51Mog_2RsE-CEtT0hiylkE2YA6VgsykIxMF5LsRzQ0/s1600-h/Untitled.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTtJva61DowSenwdWWMTgA3OfWf8nACMBPXw-MLsXItm4fQh5rIHAAatx449_7AIKeFE-4Km_TySnv4IeznL7aSZqCGtOeXFS5v51Mog_2RsE-CEtT0hiylkE2YA6VgsykIxMF5LsRzQ0/s320/Untitled.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5375369364571942354" border="0" /></a><br />ఎందుకో ఆఫీసుకి వెళ్తూ లెటర్ బాక్స్ తెరిచాను<br /><br />తెరవగానే ఓ ఉత్తరం కనిపించింది .<br /><br />"ఫోన్లు, మెయిల్స్ , ఆర్కుట్ల కాలంలో ఈ ఉత్తరం రాసింది ఎవరబ్బా ?<br /><br />సర్లే ,సాయంత్రం ఆఫీసు నుంచి వచ్చిన తరువాత చూద్దాం " అని<br /><br />ఆ ఉత్తరాన్ని లోపల పడేసి ఆఫీసుకు వెళ్ళాను .<br /><br /><br />సాయంత్రం (రాత్రి అని కూడా అనచ్చు ) ఆఫీసు నుంచి వస్తున్నాను .<br /><br />ఈ మధ్య కాలంలో ఇంత ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణం నేను చూడ లేదు ,<br /><br />వర్షం పడేటట్లు ఉంది . రూంకి వెళ్ళి వంట చేయాలి అని గుర్తు రాగానే<br /><br />ఆనందంగా ఉన్న మనసు అదోరకంగా మారింది . ప్రస్తుతం నలుగురు<br /><br />సహుద్యోగులం కలిసి ఓ ఇంట్లో ఉంటున్నాం . ఈ రోజు (రోజూ ) వంట<br /><br />నేనే చేయాలి, అప్పుడు అర్ధమైంది ఇంట్లో అమ్మ ఎన్ని కష్టాలు పడుతోందో<br /><br />అని . పోనీ బయట తిందామా అంటే , దాని కంటే నేను చేసిన<br /><br />వంటే నయం కనీసం నేనైనా తినగలను .<br /><br /><br />రూంలో లైట్ వెలుగుతోంది , మావాళ్ళు వచ్చినట్టున్నారు . వంట చేసి<br /><br />వుంటే బాగుండు అని అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాను . అమావాస్య<br /><br />రోజు వెన్నెల కురవటం - మావాళ్ళు వంట చేయటం జరగవని నాకర్ధమైంది .<br /><br />నేను చేసిన వంటని (పెంటని) అందరం తిని , ఆఫీసులో మాకు నచ్చని వాళ్ళని<br /><br />నాలుగు బూతులు తిట్టుకొని పడుకోవటానికి సిద్ధమైనాం . లైట్ ఆపుతుండగా<br /><br />ఉదయం నేను పడేసిన ఉత్తరం కనిపించింది. 'ఈ కాలంలో ఉత్తరమా దీన్ని<br /><br />ఎటునుంచి చదవాలో ' మొత్తానికి ఎలాగోలా దాన్ని మొదటినుంచి చదవటం<br /><br />ప్రారంభించా. చిన్నపుడు మా మాష్టారు చెప్పిన పద్దతిలో లేదు ఈ ఉత్తరం<br /><br />ఏకంగా నన్ను తిడుతూనే మొదలైంది.<br /><br />********************************************************<br /><br />ఉత్తరం: ఏరా బతికే వున్నవా ? బుద్ధుందా అసలు ?<br /> మనిషి జన్మ ఎత్తావా అసలు?<br /><br />నేను : ఎవరు బాబు నువ్వు , మా బాబులా తిడుతున్నావ్ , ఎవరు నాయనా నువ్వు?<br /><br />ఉత్తరం: నేనెవరా? అంతేలే మేమెక్కడ గుర్తుంటాంనీకు ?<br /><br />నేను : ఎవరో తెలుసుకోవటానికి ఉత్తరం వెనక్కి తిప్పా అక్కడ (ఇట్లు నీ)<br /> అని ఎక్కడా లేదు . "వామ్మో ! వీడెవడు రా నాయనా ఫోనులో మా<br /> చిన్న నాటి స్నేహితులు అరిచినట్టు అడుగుతున్నాడు<br /><br />ఉత్తరం: గుర్తుకు వచ్చానా యిప్పుడైనా ?<br /><br />నేను : రేయ్ నేను నీకేం అన్యాయం చేసానురా పేరు చెప్పకుండా పీక్కొని తింటున్నావ్ !!!<br /><br />ఉత్తరం: సరే ఓ క్లూ ఇస్తాను చెప్పు<br /> నన్ను సృష్టించింది నువ్వే. నా సృష్టికర్త నీవే<br /><br />నేను : వామ్మో! వాయ్యో! అసలు ఈ ఉత్తరం నాకేనా వచ్చింది<br /> పేరు , చిరునామా అంతా ఓకే . మరి కర్త అంటున్దేంటి<br /> నేను ఏ క్రియ చేయకుండా. ఇదేనేమో కర్మంటే .<br /><br />ఉత్తరం: సరే నేనే చేపేస్తాను<br /><br />నేను : తిరుపతి కొండెక్కుతూ ఆఖరి మెట్టు చేరుకున్నంత ఆనందం కలిగింది .<br /><br />ఉత్తరం: నీ పూర్వజన్మలో బ్లాగులు అని కొన్ని ఉండేవి గుర్తుందా వాటిలో<br /> ఒకటి నువ్వు మొదలు పెట్టినది . ఖర్మ కాలి నన్ను తొలకరిజల్లు<br /> అంటారండి గుర్తుకు వచ్హామా?<br /><br />నేను : ఓ నువ్వా ! ఎలా ఉన్నావు ? చాలా రోజులైంది నిన్ను చూసి ?<br /> బాగున్నావా? ఏదైనా కొత్త టపా ?????<br /><br />ఉత్తరం: ఏమైనా అన్నానంటే అన్నానంటావు -కొత్త టపా - నాలో -నువ్వు రాయకుండా ???<br /><br />నేను: హి హి హి :-) అలవాటులో పొరబాటు మామూలుగా అడిగేసా<br /><br />ఉత్తరం: ఇంతకీ నువ్వు ఎలా వున్నావ్<br /><br />నేను : నాకేం ! బక్క చిక్కిన గుండ్రయిలా ఉన్నాను<br /><br />ఉత్తరం: ఒక్కప్పుడు అప్పుడప్పుడు రాసేవాడివి , ఇప్పుడు ఏమైంది ఎప్పుడూ రాయటంలేదు<br />నేను : :-)<br /><br />ఉత్తరం: ఛ! ఏంటి అది సమాధానమే<br />నేను : :-(<br /><br />ఉత్తరం: నీతో ఇదే ఏదైనా అంటే మూతి ముడుచుకొని కూర్చుంటావు<br /><br />నేను : నిజమే నేను టపా రాసి చాలా రోజులైంది<br /><br />ఉత్తరం: అది రోజులు కాదేమో నేలలనుకుంటా.<br /><br />ఉత్తరం: అయ్యో నాకోసం తొలకరిజల్లు అని ఒక చిన్న బ్లాగు వేచి<br /> చూస్తుంటుంది అని ఎప్పుడైనా అనుకున్నావా ?<br /><br />నేను : క్షమించు బాబు ఏదో పని లో ఉండి ఇన్ని రోజులు మర్చిపోయా<br /><br />ఉత్తరం: అంతేలే మేమంటే నీకు చులకన<br /><br />నేను : అబ్బా! ఇక ఆపు క్షమించమన్నాను కదా ! ఐనా కోపం తెచ్చుకోవటం ఏమి బాలేదు .<br /><br />ఉత్తరం: ఐనా నీకేం తెలుసు తండ్రి లేని కోడుకన్నా, బ్లాగరు లేని బ్లాగన్న<br /> ఈ లోకానికి ఎప్పుడూ చులకనే<br /><br />నేను : ఓకే ఇంకెప్పుడూ నిన్ను ఇలా వదిలేయను<br /><br />ఉత్తరం: సరే<br /><br />నేను : ఇంతకీ మన బ్లాగు ప్రపంచం ఎలా వుంది ?<br /><br />ఉత్తరం: శ్రీదేవి లా అందంగా ఉంది. ధోని లా మెరిసిపోతోంది<br /><br />నేను : అప్పుడప్పుడు మిగతా బ్లాగరులు రాస్తున్న టపాలు చదువుతూనే ఉన్న<br /><br />ఉత్తరం: అంటే మిగతా బ్లాగులు చూస్తున్నావ్ కానీ , నన్ను పట్టించుకోవా?<br /><br />నేను : బాబు చాలు .మళ్ళి అలగకు<br /><br />ఉత్తరం: నన్ను ఈ మధ్య ఒకరిద్దరు వీక్షకులు చూసారు<br /><br />నేను : ఏమన్నారు నీ గురించి<br /><br />ఉత్తరం: వాళ్ళ ఫోన్ నెంబర్ ఇస్తాను ఫోన్ చేసి అడుగు<br /><br />నేను : ఏంటి వెటకారమా<br /><br />ఉత్తరం: అంతే మొదట్లో నా బ్లాగు నా బ్లాగు అని తిరుగావు , ఇప్పుడు<br /> నేను ఏమన్నా అది వెటకారంలగే ఉంటుంది నీకు<br /> అంతే ఈ బ్లాగర్లు మారారు<br /><br />నేను : ఇంతకీ నువ్వు ఎలా వున్నవో చెప్పాలా ?<br /><br />ఉత్తరం: చూడటానికి అంత అందంగా లేను<br /> నన్ను కొంచం గూగుల్ కి తీసుకువెళ్తే కొత్త టెంప్లేట్ తో మేకప్ వేసుకోవాలి<br /><br />నేను : ఆహా ! ఇప్పుడు నీకు ఏమి తక్కువైన్దనో<br /><br />ఉత్తరం: కనీసం అటు ఇటు ఆభరణాలుగా పెట్టే ప్రకటనలు కుడా లేవు .<br /> కిరీటంలా పైన ధగ ధగా మెరుపులు లేవు .<br /> మంచి ఫాంట్ ఉన్న బట్టలు లేవు . ఏదో మేకప్ లేని కళాకారిడిలా ఉన్న<br /><br />నేను : చాలు చాలు నీ కోరికలు . ఇంకోసారి కొత్త టెంప్లేట్ అన్నావంటే ఉన్న టెంప్లేట్ తీసి పారేస్తా<br /><br />ఉత్తరం: వద్దులే ఎలాగోలా నేనే సద్దుకుంటా<br /><br />నేను : ఇంతకీ రోజూ ఏమిచేస్తున్నావ్<br /><br />ఉత్తరం: ఏమి చేస్తాను , నీ గూగుల్ అనే ఖాతా లో కుర్చుని ఉన్న ,<br /> ఎప్పుడో లాగ్ ఆఫ్ చేసి జైలులో పడేసావు<br /><br />నేను : అవును, ఐతే<br /><br />ఉత్తరం: ఎప్పుడూ ఇలా జైల్లో ఉండాలంటే కష్టంగా వుంది, ఒక్కసారి<br /> నన్ను లాగిన్ అయ్యి బయట ప్రపంచానికి తీసుకెళ్ళవా<br /><br />నేను : ఈ సారి ప్రపంచం కాదు విశ్వం మొత్తం చూపిస్తాను<br /><br />ఉత్తరం: ఓహొ ! ఆహా ! లాలలా !!!<br /><br />నేను : కాని ఓ షరతు<br /><br />ఉత్తరం: ఏంటి<br /><br />నేను : అన్ని బ్లాగులు చూసిన తరువాత , నాకు ఈ బ్లాగు నచ్చింది ,ఆ బ్లాగు నచ్చింది .<br /> ఆ బ్లాగు బట్టలు బాగున్నాయి , ఈ బ్లాగు బట్టలు బాగున్నాయి అని అన్న వనుకో<br /> నిన్ను ఏకంగా ఒకే సరి చంపేస్తా<br /><br />ఉత్తరం: నా గురించి నీకు తెలీదా<br /><br />నేను : కూతురు కాపురం అల్లుడుకి తెలీదా అని నా దగ్గరా నీ వేషాలు<br /><br />ఉత్తరం: సరే నువ్వు చెప్పినట్టే వింటాలే అప్పుడు<br /><br />నేను : ఇంతకీ నాకు ఈ ఉత్తరం ఎందుకు రాసావు<br /><br />ఉత్తరం: వార్ని సినిమా అంతా చూసి హీరో కి హీరోయిన్ ఏమవుతుంది అంటే ఏమి చెబుతాం<br /><br />నేను : ఇక చాలులే రేపు బ్లాగ్ లో కలుసుకుందాం<br /><br />ఉత్తరం: అది కాదు . ఒక్క నిమి..........................<br /><br /><br />అంతా చీకటి , నేను లైట్ ఆఫ్ చేసేసాను. అప్పటిదాకా వున్నా అన్ని<br />ఆలోచనలనూ పక్కన పెట్టి ప్రశాంతంగా పడుకున్నా<br /><br />మళ్లీ తెల్లారింది రోజూలాగా ఆఫీసుకి బయల్దేరా , వెళ్తూ వెళ్తూ లెటర్ బాక్స్<br />చూసా మళ్లీ ఓ ఉత్తరం<br />ఆ ఉత్తరాన్ని లోపల పడేసి ఆఫీసుకి బయల్దేరా<br /><br /><br /><br /><br />ఈ సారి ఆ ఉత్తరం మీద ఇలా ఉంది<br /> <br /> ఇక తరచుగా కలుద్దాం<br /> - నీ 'తొలకరిజల్లు'srikanthhttp://www.blogger.com/profile/02520916843515494053noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-43513668292156668652008-09-09T15:50:00.006+05:302009-06-11T19:28:27.339+05:30పోస్టు చేయని ఉత్తరం<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/SMZbqG7IzEI/AAAAAAAAAC4/jiUoj7WNaQc/s1600-h/pen-and-paper.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://1.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/SMZbqG7IzEI/AAAAAAAAAC4/jiUoj7WNaQc/s320/pen-and-paper.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243979595090807874" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><p>జోరున వర్షం కురుస్తోంది, అమ్మతో కలిసి ఎంతో ఆనందంగా ఇంట్లో ఆడుకుంటున్నాడు రవి.</p><p>కాసేపటికి వర్షం తగ్గటంతో ఇంటి ముందు ఉన్న నీళ్ళలో పడవలతో ఆడుకోసాగాడు.<br /></p><br /><p>" రవీ నీళ్ళలో తడవకూ, లోపలికు రా ",అని రవి అమ్మ అరిచింది .</p><p>" ఈ ఒక్క రోజేకదా అమ్మా, నువ్వుకూడా రా ఆడుకుందాము",అని రవి అడిగాడు.<br /></p><p>అమ్మతో కలిసి హాయిగా ఆడుకుంటున్నాడు<br /></p><p>'అమ్మా ఇంకో పడవ చేసీవా' అని రవి అడిగాడు<br /></p><p>రవి అమ్మ రవికి రెండు పడవలు చేసిచ్చింది<br /></p><br /><p>ఇంతలో ' రవి నుంచో ', అని ఎవరో అరిచినట్లు వినిపించింది </p><p>రవి ఉలిక్కిపడి లేచాడు, ఎదురుగా తెలుగు మాస్టారు,<br /></p><p> 'ఇప్పుడు ఏమి చెప్పానో చెప్పు ', అని మాస్టారు అడగగానే తలదించుకొని నిలబడ్డాడు రవి<br /></p><p>'నేను వెళ్ళే దాకా అలాగే నిలబడి ఉండు, క్లాసులో నిద్రపోతావా?', </p><p> అని మాస్టారు పాఠం చెప్పసాగాడు.<br /></p><p>అప్పుడు అర్థమైంది రవికి మాస్టారు చెప్పేది లేఖ గురించి అని.<br /></p><p>' సెలవు కోరుచూ ప్రధానోపాధ్యాయునికి లేఖ , ఇది మీకు పది మార్కులకి ఇస్తాను ఈ సారి '<br /></p><p> అని మాస్టారు చెప్పసాగారు.<br /></p><p>అందరూ శ్రద్ధగా విన్నారు ,నిద్రమత్తు వదలటంతో రవికూడా విన్నాడు.<br /></p><p></p><br /><p>లంచ్ బెల్ కొట్టారు, అందరూ పరుగెడుతూ వాళ్ళ గదుల్లోకి వెళ్ళారు </p><p>హాస్టల్ అంటే అలాగే ఉంటుంది మరి<br /></p><p>భోజన సమయం అవటంతో అందరూ పళ్ళాలు పట్టుకోని భోజనానికి వెళ్తున్నారు<br /></p><p>కాని రవి మాత్రం తెలుగు మాస్టారు చెప్పిన లేఖ గురించి ఆలోచించ సాగాడు.<br /></p><p>' రవి వెళ్దాము రారా ', అని స్నేహితులు అడగగా<br /></p><p>' మీరు వెళ్ళండిరా నేను తరువాత వెళ్తాను ', అని చెప్పి ఒంటరిగా రూములో కూర్చున్నాడు<br /></p><p></p><p>మాస్టారు చెప్పిన లేఖ గురించే ఆలోచించ సాగాడు </p><p>దానిలొ ప్రధానోపాధ్యాయుడికి బదులు అమ్మకు లేఖ వ్రాయాలనిపించింది రవికి<br /></p><br /><p>రవికి అమ్మని చూసి చాలా రోజులైంది </p><p>హాస్టల్లో చేర్చినప్పటినుంచి అమ్మ మీద బెంగ పెట్టుకున్నాడు<br /></p><p>అప్పుడప్పుడూ వాళ్ళ నాన్న వచ్చి చూసి వెళ్ళినా పన్నెండేళ్ళ రవికి మాత్రం అమ్మతోనే ఉండాలని ఆశ<br /></p><p>అందుకే అమ్మకి లేఖ వ్రాయాలనిపించింది రవికి<br /></p><p></p><br />మాస్టారు చెప్పిన నమూనా లేఖని దగ్గర పెట్టుకోని వ్రాయసాగాడు<br /><br /><br /><br />******************************************************<br /><br /><br /><br /><br /><p> తేది :10-02-95,</p><p> హైదరాబాద్.<br /></p><br /><br /><p>అమ్మకి ,</p><p>మినర్వా పబ్లిక్ స్కూల్ ,<br /></p><p>హైదరాబాద్.<br /></p><br /><br /><p> విషయం:అమ్మని రమ్మని అడుగుతూ లేఖ </p><p></p><p> అమ్మా నేను రవిని. ఇప్పుడే క్లాసులు అయిపోయాయి, </p><p>అందరూ భోజనానికి వెళ్ళారు. నేను కాసేపు ఆగి వెళ్తాను. ఈరోజు లేఖ రాయటం ఎలాగో నేర్పించారు,</p><p>మొదటి లేఖ నీకే వ్రాస్తున్నాను.నాన్న ఎలా ఉన్నారు. మొన్న వస్తానన్నారు రాలేదు ఎందుకని ?<br /></p><p>ఆ రోజు చాలామంది తల్లిదండ్రులు వచ్చారు, నేను మీకోసం చాలా సేపు చూసాను, </p><p>మీరెందుకు రాలేదు ? వాళ్ళందరినీ చూస్తే ఎందుకో నాకు ఏడుపొచ్చింది. ఇక్కడ ఒక సార్ </p><p>వున్నారు తెలుసా ఆయన కూడా నాన్నలాగా భలే కధలు చెబుతారు. </p><p>నువ్వు ఎలా చదువుతున్నావు అని అడుగుతారు అంతేగా , నేను బాగానే చదువుతున్నాను.</p><p>క్లాసులో నాకు 4వ ర్యాంకు వచ్చింది . లెక్కల్లో 25/25 వచ్చాయి తెలుసా, లెక్కల</p><p>మాస్టారు నన్ను మెచ్చుకున్నారు కూడా. ఐనా ఎందుకో నాకు హాస్టల్ నచ్చలేదమ్మా, </p><p>నేను మన ఊరు వచ్చేస్తాను . వీళ్ళు ఇక్కడ నన్ను ఆడుకోనివ్వటం లేదు, </p><p>వర్షం లో తడవనివ్వటం లేదు , నాకు నచ్చినవి చేయనివ్వటం లేదు , రోజూ చదవమంటారు.<br /></p><p>నాకు ఇక్కడ గోపి , రమేష్ అనే ఫ్రండ్సు ఉన్నరు తెలుసా . నువ్వు ఇక్కడకి వస్తే చూపిస్తా వాళ్ళని , </p><p>నువ్వు కూడా నాతో ఆడతావు అంటుంటే వాళ్ళు నమ్మటం లేదు. </p><p>ఒక సారి నువ్వు వస్తే అందరం కలసి ఆడుకుందాం. ఈసారి సెలవులలో అమ్మమ్మావాళ్ళ </p><p>ఊరు వెళ్దాం, అక్కడ బాగా ఆడుకోవచ్చు, తాతతో కలిసి పొలంకి వెళ్ళచ్చు, ఐస్ క్రీములు, </p><p>చాక్లేట్లు తినచ్చు . తొందరగా సెలవలు వస్తేబాగుండు . నువ్వు మళ్ళీ ఎప్పుడు వస్తావు? </p><p>ఈ ఆదివారం వస్తావా, వచ్చేటప్పుడు నాకు తింటానికి బోలెడు చాక్లేట్లు తేవాలి . </p><p>చాక్లేట్లు తిసుకురాకపోయినా పర్లేదు నువ్వు మాత్రం తోందరగా రా. అమ్మా నన్ను మరచిపోవు కదా<br /></p><br /><p> </p><p> ఇట్లు మీ విధేయుడు,<br /></p> వి.రవి,<br /><p> 7 వ తరగతి,</p><p> మినర్వా పబ్లిక్ స్కూల్.<br /></p><br />******************************************************<br /><br /><p>ఎప్పుడో తన చిన్నప్పుడు అమ్మకు వ్రాసిన ఉత్తరాన్ని చూస్తూ నవ్వుకున్నాడు రవి. </p><p>తను పోస్టు చేయని ఆ ఉత్తరాన్ని ఎప్పటికీ మరచిపోలేడు రవి .తన పర్సులో నుండి<br /></p><p>అమ్మ ఫోటో తీసి చూసుకున్నాడు . తను ఈ ఉత్తరం రాయక ముందే అమ్మ చనిపోయిందని,</p><p>అందుకే తనను హాస్టల్లో చేర్చారని అప్పుడు రవికి తెలీదు. </p><p>తన చిన్నప్పుడే చనిపోయిన అమ్మని ఒకసారి గుర్తుతెచ్చుకొని తిరిగి తన పనిలో లీనమైపోయాడు<br /></p>Unknownnoreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-9751342743724335662008-08-07T18:26:00.005+05:302010-09-12T12:23:44.701+05:30ఓ ఉత్తరం<a href="http://1.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/SJr2DC8IOwI/AAAAAAAAACI/Whlt7I5BZnA/s1600-h/1.bmp" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5231764449333361410" src="http://1.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/SJr2DC8IOwI/AAAAAAAAACI/Whlt7I5BZnA/s320/1.bmp" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center;" /></a><br />
<br />
అది ఇరవైవ శతాబ్దం , ఇంకా భారతదేశం లో చెప్పుకోదగ్గ అభివృధి చెందని రోజులు<br />
<br />
దేశ సమాచారం తెలుసుకోవటానికి పత్రికలే దిక్కు.<br />
<br />
భారత్ పాకిస్తాన్ల మద్య యుద్ధం జరుగుతున్న రోజులవి,<br />
సరిహద్దు వద్ద భీకరమైన పోరు,<br />
<br />
ఎంతోమంది తమప్రాణాలు దేశానికి అర్పించగా, ఇంకెంతోమంది క్షతగాత్రులైనారు.<br />
<br />
<br />
తమ బిడ్డలు ఎలా ఉన్నారో అని తల్లిదండ్రులు వారి సమాచారం కోసం వేయి కళ్ళతో<br />
వేచీ చూస్తున్నారు. వారికి ఏహాని జరుగకూడదని భగవంతుడిని ప్రార్థిస్తున్నారు.<br />
<br />
<br />
***********************************************************<br />
<br />
' రామయ్యా నీకు ఉత్తరం వచ్చింది, నీ కొడుకు దగ్గరనుంచి ', అన్న ఆ పొస్టుమాను <br />
మాట వినగానే ఆ తల్లిదండ్రులకి ఎనలేని ఆనందం కలిగింది.<br />
<br />
<br />
రామయ్య కొద్దిగా చదువుకున్నాడు , అందువల్ల అతనికి ఉత్తరం రాయటం చదవటం తెలుసు .<br />
కాని అతని భార్య సీతమ్మ చదువుకోలేదు , అందువల్ల రామయ్య <br />
ఆ ఉత్తరాన్ని తన భార్యకు చదివి వినిపిస్తున్నాడు<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' పూజ్యులైన తండ్రిగారికి నమస్కరించి వ్రాయునది ,<br />
నేను ఇచ్చట క్షేమం మీరు అందరూ అక్కడ క్షేమంగా ఉన్నరని తలుస్తాను. '<br />
<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>క్షేమమే బాబు , నువ్వు ఎలా ఉన్నావు<br />
<strong>రామయ్య :</strong> నన్ను మొత్తం చదవనివ్వు , వాడు క్షేమంగానే ఉన్నాడంట<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' ఇక్కడ యుద్ధం భీకరంగా ఉంది . ఎంతో మంది చనిపోయారు.'<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> నువ్వు జాగ్రత్త బాబు , తొందరగా ఇంటికి వచ్చేయి<br />
<br />
<strong>రామయ్య : </strong>వాడికి తెలుసు ఏమిచేయాలో<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>మీరు చదవండి<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' నా స్నేహితులు కూడా ఎంతోమంది చనిపోయారు.'<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>అయ్యో పాపం<br />
<br />
<strong>రామయ్య : </strong>' నాన్నా మీకో విషయం చెప్పాలి '<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> చెప్పు బాబు<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' నాకు ఇక్కడ ఓ మంచి మిత్రుడు ఉన్నాడు<br />
వాడు, నేను ఈ సారి మన ఊరు వస్తున్నాం '<br />
<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>రమ్మనండి దానిదేముంది . ఎప్పుడు తీసుకు రమ్మన్నా వాడు<br />
స్నేహితులని తేడు ఈ సారి మంచి బుద్ధి పుట్టినట్టుంది మనవాడికి<br />
<br />
---తొందరగా చదవండి ఏమి రాసాడో<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> నన్ను నువ్వు ఎక్కడ చదవనిస్తున్నావు<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>సర్లేండి చదవండి<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' కాని వాడికి యుద్ధములో ఓ కాలు ,ఓ చేయి పొయాయి<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> అయ్యో పాపం , అతనిని తప్పకుండా తీసుకొని రమ్మనండి<br />
<br />
అలాంటి వారికి సాయం చేస్తే మనకే మంచిది<br />
<strong>రామయ్య : </strong>అలాగే చెబుతానులే<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' వాడికి వాళ్ళ తల్లిదండ్రులూ చనిపోయారు '<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> అతనిని తప్పకుండా తిసుకు రమ్మనండి చేతనైనంత సాయం చేద్దాం.<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> అలాగే<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>వాళ్ళ దగ్గరి వాళ్ళ వివరాలు కూడా వాడిని తెలుసుకోమనండి<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ముందు వాడు రాసిన ఉత్తరం మొత్తం చదవనివ్వు తరువాత<br />
మనం రాసే ఉత్తరం గురించి ఆలోచించచ్చు<br />
<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> సరె.. సరె.. మీరు చదవండి<br />
<strong>రామయ్య :</strong> ' నాన్నా, అమ్మా నేను నా స్నేహితుడిని జీవితాంతం మన<br />
<br />
ఇంట్లో ఉంచాలనుకుంటున్నాను '<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> జీవితాంతమా !<br />
<br />
జీవతాంతం చేయటమంటే కష్టం కదండి<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> నేనూ అదే అనుకుంటున్నాను<br />
ఓ రెండు మూడు నెలలైతే చేయచ్చుగాని తరువాత ఐతే కష్టమే.<br />
<br />
మనకే ఇక్కడ చేసేవాళ్ళు లేరు , పైగా అతనికి కాళ్ళు చేతులు లేవు<br />
ఈ పరిస్థితులలో అతనికి జీవితాంతం చేయటం చాలా కష్టం .<br />
<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>ఈ విషయమే మనవాడికి కూడా చెప్పమనండి<br />
పాపం అతని మనస్సు నొచ్చుకోకుండా చెప్పమనండి<br />
<br />
<strong>రామయ్య :</strong> నాకూ పాపం అని అనిపిస్తోంది కాని ఏదో ధన సహాయం<br />
ఐతే చేయొచ్చు గాని అతనికి జీవితాంతం సేవలు<br />
<br />
చేయటం మాత్రం కష్టమే<br />
<strong>సీతమ్మ : </strong>సరే తరువాత ఏమి రాసాడో చదవండి<br />
<br />
<strong>రామయ్య : </strong>' మీరు తప్పక నా మన్ననని మన్నిస్తారని ఆశిస్తున్నాను '<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> మీరే వాడికి అర్థమైయ్యేటట్లు ఉత్తరం వ్రాయండి.<br />
<br />
ఏదైన ధన సహాయం చేయమని చెప్పండి<br />
<strong>రామయ్య : </strong>' మీ ఆరోగ్యం జాగ్రత్త , అమ్మని కూడా జాగ్రత్తగా చుసుకోండి ,<br />
<br />
అమ్మని అడిగానని చెప్పండి .<br />
-ఇట్లు మీ కుమారు…<br />
<br />
<strong>సీతమ్మ :</strong> ఈ దరిద్రపు యుద్ధాలవల్ల ఎంతమంది చనిపోతారో ...చ్చ ...!<br />
<strong>రామయ్య :</strong> నేను పోస్టాఫీసుకెళ్ళి ఉత్తరం తెస్తాను<br />
<br />
<br />
********************************************************<br />
<br />
తన తల్లిదండ్రుల దగ్గర నుంచి ఉత్తరం కోసం ఎంతో ఆత్రుతగా చూస్తున్న <br />
ఆ సైనికుడికి తండ్రి రాసిన ఉత్తరం అందింది .<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ప్రియమైన కుమారుడికి ,<br />
<br />
మేము ఇచ్చట క్షేమం . నీవూ క్షేమమని తలుస్తాము . నీ ఉత్తరం అందింది .<br />
ముందుగా మీ స్నేహితుడిని అడిగానని చెప్పు , నీవు నీ స్నేహితుని పరిస్థితి చెప్పావు .<br />
<br />
అతని పరిస్థితి వినగానే మాకూ బాధ కలిగింది , అతనికి చేతనైనంత సహాయం చేద్దాం.<br />
కాని ఇక్కడ మన పరిస్థితీ ఆలోచించు, మనమేమీ జమిందారులంకాదు .<br />
<br />
<br />
అతన్ని జీవితాంతం చూడటం కష్టం రా, పైగా అమ్మ ఆరోగ్యం కూడా బాలేదు .<br />
నువ్వే అతనిని అతని భంధువుల వద్దకు చేర్చు, వీలైనంత సహాయం చేయి . <br />
ఉంటాము .అమ్మ నిన్ను అడిగాని చెప్పమంది. నువ్వు జాగ్రత్త . <br />
ఎప్పుడు వచ్చేది మాకు తెలియజేయి.<br />
<br />
<br />
ఆశిస్సులతో , నీ తండ్రి రామయ్య<br />
<br />
<br />
<br />
**********************************************************<br />
<br />
<br />
వారం తరువాత రామయ్యకు టెలిగ్రాము వచ్చింది ఆర్మి నుంచి .దాని సారాంశం<br />
' రామయ్య గారు , మీకు ఈ విషయం తెలియజేయటానికి చింతిస్తున్నాము. <br />
మీ కుమారుడు నిన్నరాత్రి ఆత్మహత్య చెసుకున్నాడు. మీరు ఇచ్చటకు ఒక సారి రావలేను.'<br />
<br />
అని పొస్టుమాను ఈ వార్త చెప్పగానే ఆ తల్లిదండ్రులు కన్నీరు మున్నీరై ఏడ్చారు. <br />
తమ కొడుకు ఎందుకు ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడో తెలుసుకోవడానికి వారు అక్కడికి వెళ్ళారు .<br />
<br />
<br />
అక్కడి ఆర్మీవారు అతని శవాన్ని చూపించారు. <br />
తమ కొడుకు శవాన్ని చూసిన ఆ తల్లి దండ్రులకు నోట మాట రాలేదు .<br />
<br />
చనిపోయిన తమ కుమారుడికి ఒక చెయ్యి , ఒక కాలు లేవు.<br />
<br />
<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">(ఈ కధను నేను విన్న తరువాత ఒక ఉత్తరం మాద్యని ఉపయోగించి రాసినది )</span>Unknownnoreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-56503705777639404272008-07-17T19:03:00.000+05:302008-07-17T23:56:18.461+05:30అందమైన పిచుక<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp3.blogger.com/_Te5HmnGAWEs/SH-Och8INWI/AAAAAAAAACA/T8AttIKrVAQ/s1600-h/colorful+bird+03.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp3.blogger.com/_Te5HmnGAWEs/SH-Och8INWI/AAAAAAAAACA/T8AttIKrVAQ/s320/colorful+bird+03.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5224050713571112290" /></a><p> </p><p>ఓ సాయంకాలం, మా ఇంటికి నడుస్తూ వస్తున్నాను. </p><p>మా వీధి చాలాబాగుంటుంది. పెద్ద పెద్ద చెట్లు , పచ్చికతో చాలా అందంగా ఉంటుంది.</p><p>వీధి చివర నుంచి మా ఇల్లు కనుచూపుమేరలో ఉంది.</p><p>పెద్ద గాలి వీస్తోంది . అంతా నిర్మానుష్యంగా ఉంది.వర్షం పడుతుందేమో అని అందరూ లోపలికి వెళ్ళినట్టున్నారు.</p><p>******************************************************************</p><p>అక్కడ ఉన్న ఓ చెట్టు మీద ఓ పిచుక కనిపించింది , నాకు చిన్న పక్షి ఏది కనిపించినా పిచుక అనే అంటాను.</p><p>అది అటు ఇటు ఎగురుతూ దిక్కులు చూస్తోంది . అది చాలా అందంగా ఉంది. </p><p>దాని ఒంటి మీద రంగులు చాలా ఉన్నాయి. చిన్న ఇంద్రధనస్సు చెట్టు మీద ఉన్నట్టుంది. </p><p>నాకు దాని ఒంటి మీద ఎరుపు, ఆకుపచ్చ,నీలం రంగు కనబడుతున్నాయి. </p><p>అది దాని తల్లి కోసం వెతుకుతున్నట్టుంది. గాలి మరీ పెద్దదిగా ఉండటం వలన అది ఎగరలేకపోతోంది. </p><p>అది నన్నే చూస్తోంది. పాపం దానికి నా భాష రాదు, నాకు దాని భాష రాదు. </p><p>మొదటి సారి నాకు పక్షి భాష కూడా వస్తే బాగుంటుంది అనిపించింది. </p><p>ఒక వేళ దానికి మన భాష తెలిస్తే 'మా అమ్మని ఎక్కడైనా చూసావా?' అని అడిగేదేమో.</p><p>మా ఇంటి దగ్గరకు వచ్చాను కాని ఆ పిచుక నన్నే చూస్తోంది. </p><p>కాసేపు నేను కూడా దాని తల్లి కోసం ఆకాశం వైపు చూసాను. ఎక్కడా ఏ పిచుక ఇంకొకటి లేదు. </p><p>నేను దాని వైపు చూసాను అది ఒక చెట్టు మీద నుంచి ఇంకో చెట్టు మీదకు ఎగిరింది . </p><p>నేను ముందుకు నడిచే కొద్దీ అది నా వైపు రాసాగింది. </p><p>అది దాని తల్లితో కలిసి వెళ్తుందనే ఉద్దేశంతో నేను దానికి టాటా చెప్పి ఇంట్లోకి వెళ్ళిపొయాను.</p><p>****************************************************************</p><p>రాత్రి భోజనం చేసిన తరువాత బయట వాతావరణం ఎలా ఉందా అని తలుపు తీసాను, </p><p>ఓ సారి బయటకు వచ్చాను. <br /></p><p>ఆ పిచుక అక్కడ ఉన్న గడ్డిలో ఏదో తింటోంది. </p><p>ఆకలి వేసిందనుకుంటా దానికి , దేన్నైనా భరించచ్చుకాని ఆకలిని మాత్రం తట్టుకోలేం. </p><p>నేను కొన్ని గింజలు వేసాను దానికి. </p><p>ముందు నన్ను చూసి భయపడింది . </p><p>ఎందుకు భయపడదు మనుషులం కదా. కాని కాసేపటికి వచ్చి ఆ గింజలు తింటం మొదలుపెట్టింది . </p><p>రాత్రి మా ఇంటి మెట్ల దగ్గర ఓ చిన్న గూడు లాంటి ప్రదేశంలో పడుకుంది.<br /></p>***************************************************************<br /><p>ఉదయం ఫలహారాలు ఐన తరువాత ఓ సారి అది ఉందా లేదా అని చూసా , అది ఇంకా అక్కడే ఉంది.</p><p>దానికి కొన్ని గింజలు వేసా. దాన్ని పెంచుకోవాలి అనిపించింది ,కాని అది దాని తల్లి దగ్గరకు వెళ్ళాలి అనే ఉద్దేశంతో<br /></p><p>నేను వెళ్ళిపోయాను.</p><p>దాని భాష నాకు తెలిస్తే దాని కుటుంబాన్ని మొత్తాన్ని రమ్మనేవాడిని. </p><p>అది దాని తల్లిని చేరాలని ఆశించాను , మళ్ళీ వచ్చేటప్పడికి అది అక్కడే ఉంటే ఈసారి వదులుకోదలచుకోలేదు, పెంచుకోవాలి అనుకున్నాను. </p><p>సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చి అది అక్కడే ఉందా లేదా అని చూసాను , కాని అది కనిపించలేదు. </p><p>ఎందుకో బాధ కలిగింది . దాన్ని నాతోనే పెంచుకుంటే బాగుండేది అనిపించింది. </p><p>కాని ఇప్పటికీ పిచుకలు ఏవి కనిపించినా వాటిలో ఆ పిచుక ఉంటుందనే భావిస్తాను . </p><p>డాబా మీద నుంచుని దాని కోసం రోజూ ఎదురు చూస్తాను. </p><p>అద్దంలో చూసుకున్నప్పుడల్లా ఆ పిచుకను అనవర్సరంగా వదులుకున్నానేమో అని అనిపిస్తుంది.</p><p>ఇప్పటికీ నేను కోరుకునేది మాత్రం ఒక్కటే దానికి ఏ హాని జరగకూడదని .<br /></p>Unknownnoreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-17950845121692862322008-03-22T10:57:00.000+05:302008-03-22T11:31:56.985+05:30అబద్ధం- its a true<p>మనిషి గాలిలేకుండా బతకచ్చు, నీరులేకుండా బతకచ్చు, తిండిలేకుండా బతకచ్చు కాని అబద్ధం ఆడకుండా ??????????</p><br /><p>ఛాన్సేలేదు </p><br /><p>మనిషిని బతికించేది ఈ అబద్ధం<span class=""> మాత్రమే </span></p><p><span class="">లాలి </span>పప్పా తినే వయసు నుంచి బక్కెట్టు తన్నే వయసు వరకూ </p><p>మన ఆత్మ భంధువు ఈ అబద్ధం మాత్రమే </p><p>ఈ అబద్ధాలలో మొదటిగా అందరూ చెప్పేది </p><p>"అమ్మా కడుపులో నొప్పి, అయ్యా కడుపులో నొప్పి" </p><p>ఇది చిన్నపిల్లలలో బాగా ప్రసిద్ధి </p><p>మాష్టారు ఇచ్చిన హోంవర్క్ చేయకపోతే మొదటగా వచ్చేది ఇదే , </p><p>ఏంటో ఎన్నిమందులు వాడినా ఇది తగ్గదు </p><p>స్కూలు 9గంటలకైతే ఇది 8గంటలకేవస్తుంది ,8.30నుంచే మరీ ఎక్కువ అవుతుంది ,కరెక్టుగా 9.10కి అంతా తగ్గుతుంది </p><p><span class="">కొన్నాళ్ళకు ఇది</span> మరీ చీప్ గా కనిపిస్తుంది </p><p>ఇకనుంచి లెక్చరర్ కి లేటైన ప్రతిసారి బస్సులేటు అనే సాకు ఒకటి పడేస్తాం<br />యగొట్టిన ప్రతిసారీ "అన్నపెళ్ళనో, అక్కపెళ్ళనో, ....."</p><p>ఇది నాలుగుసార్లు వాడినతరువాత మరీ ఎక్కువ రోజులైతే </p><p>"బామ్మగారు పొయారండి" <span class="">అనో </span>"తిరుపతో ,కాశీ యో......." <span class="">పోతారు </span></p><p>మరచిపొయా ఎప్పుడైనా మాష్టారు "ఏం మాట్లాడుతున్నారురా?" అని లేపారా </p><p>మన దగ్గర నుంచివచ్చే సమాధానం ఒక్కటే "పెన్ను అడుగుతున్నాను సార్"<span class=""> అని </span></p><p><span class="">ఇక </span>పెద్దవాళ్ళు ఐతే ఈ బాధ్యత మరీ ఎక్కువ అవుతుంది </p><p>"సారు గారు ఉన్నరా అండి " </p><p>"అరరే ఇప్పుడే జస్ట్ ఇప్పుడే బయటకు వెళ్ళారు " </p><p>వాళ్ళ నాన్నగారు పోయి 15సం అవుతోంది ఇప్పటికి మనోడు చంపింది మాత్రం 20 సార్లు </p><p>ఫొన్ లో మనకి నచ్చనోడు ఫొన్ చేస్తే "busyగా వున్న మళ్ళీ మాట్లాడ్తా" ఇంక ఏముంది ఫొన్ switch ఆఫ్ </p><p>problem solved </p><p>ఈ పదాలన్ని మనకోసమే కనుగొన్నరేమో అనిపిస్తుంది కొన్నిసార్లు </p><p>ఖర్మ కాలి ఎవరైనా ప్రేమలో పడ్డారో ఇక చావే చెప్పిన అబద్ధం చెప్పిన చోట చెప్పకుండా చెప్పక తప్పదు </p><p>ఇక మిగతా విషయాలలో చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు </p><p>పెద్దైతే సందర్భాన్నిబట్టి కోకొల్లలు ఈ అబద్ధాలు </p><p>ఈ అబద్ధము 64 కళలలో మొదటిదని సుప్రసిద్ధి </p><p>రాజకీయ నాయకులకూ, ప్రభుత్వ ఉద్యోగులకు ఇది అదనపు అర్హత </p><p><span class=""></span></p><p>అందుకే పెద్దలు అంటారు "వింటే భారతమే వినాలి చెబితే అబద్ధమే చెప్పాలి" అని </p>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-26088878163344773272008-02-16T23:03:00.000+05:302008-02-16T23:29:27.735+05:30పూజ-పరమార్థాలుమనం చేసే పూజలోని పరమార్థాన్ని కులార్ణవ వతంత్రం అందించింది,<br />అందు కొన్ని పదాలకు అర్థాన్ని చిత్తగించండి.<br /><br />పూజ --> పూర్వజన్మవాసనలను నశింపచేసేది. జన్మమృత్యువులను లేకుండాచేసేది సంపూర్ణఫలాన్నిచ్చేది.<br /><br />అర్చన--> అభీష్ట ఫలాన్నిచ్చేది చతుర్విధ పురుషార్థ ఫలానికి ఆశ్రయమైనది, దేవతలను సంతోషపెట్టేది.<br /><br /> జపం--> అనేక జన్మలలో చేసిన పాపాన్ని పోగొట్టేది, పరదేవతను సాక్షాత్కరింప చేసేది జపం.<br /><br /> స్తోత్రం--> నెమ్మది నెమ్మదిగా మనస్సు కి ఆనందాన్ని కలిగించేది, సాధకుని తరింపజేసేది స్తోత్రం.<br /><br />ధ్యానం--> ఇంద్రియ సంతాపాన్ని మనస్సుతో నియమింప చేసేది, ఇష్టదేవతను చింతింపచేసేది ధ్యానం.<br /><br />దీక్ష--> దివ్యభావాలను కల్గించేది, పాపాలను కడిగివేసేది, సంసార బంధాలనుండి విముక్తిని కల్గించేది దీక్ష.<br /><br />అభిషేక:--> అహంభావాన్ని పోగొట్టేది, భయాన్ని మథించేది, పవిత్రోదకాన్నిచల్లేది, ఆనందాదులను కల్గించేది.<br /><br />మంత్రం--> తత్త్వం పై మననం చేయడం వల్ల భయాల నుండి రక్షించేది మంత్రం.<br /><br />ఆసనం--> ఆత్మసిద్ధి కల్గించేది, రోగాలను పోగొట్టేది, క్రొత్తసిద్ధిని, లేదా నవసిద్ధులను కల్గించేది ఆసనం.<br /><br />తర్పణం--> పరివారంతో కూడిన పరతత్త్వానికి క్రొత్త ఆనందాన్ని కల్గించేది.<br /><br />గంధం--> అంతంలేని దౌర్భాగ్యాన్ని, క్లేశాన్ని నశింపుచేసేది ధర్మఙ్ఞానాలనిచ్చేది.<br /><br />అక్షతలు--> కల్మషాలను పోగొట్టడం వల్ల తత్ పదార్ధంతో తదాత్మ్యాన్ని కల్గించేవి. <br /><br />పుష్పం--> పుణ్యాన్నివృద్ధిచేసేది, పాపాన్ని పోగొట్టేది, పుష్కలార్ధాన్ని ఇచ్చేది.<br /><br />ధూపం--> చెడువాసనలవల్ల వచ్చు అనేక దోషాలను పోగొట్టేది, పరమానందాన్ని ప్రసాదించేది.<br /><br />దీపం--> సుదీర్ఘమైన అఙ్ఞానాన్ని పొగొట్టేది, అహంకారం లేకుండా చేసేది, పరతత్త్వాన్ని ప్రకాశింప చేసేది.<br /><br />నైవేద్యం--> ఆరు రుచులతో నున్న నాల్గు విధాల పదార్ధాలను,దేవతకు తృప్తినిచ్చేదానిని నివేదన చేయుటయే.<br /><br />ప్రసాదం--> ప్రకాశానందాల నిచ్చేది, సామరస్యాన్ని కల్గించేది, పరతత్త్వాన్ని దర్శింపచేసేది ప్రసాదం.<br /><br />ఆచమనీయం--> లవంగ, జాజి, తక్కోలములతోకూడిన ద్రవ్యం ఆచమనీయం .<br /><br />ఆవాహనం--> పూజ కొరకు దేవతను పిలుచుటయే ఆవాహనం.<br /><br />స్వాగతం--> దేవతను కుశలప్రశ్నవేయుట.<br /><br />పాద్యం--> చామలు, గరికలు, పద్మాలు, విష్ణుక్రాంతలతో కూడిన ద్రవ్యం పాద్యం, పాదాలు కడుగుటకు ఇచ్చే జలం.<br /><br />మధుపర్కం--> తేనె, నెయ్యి, పెరుగులతో కూడినది.<br /><br />స్నానం--> గంధం, కస్తూరి, అగరు మొవాటితో స్నానం.<br /><br />వందనం--> అష్టాంగాలతో కూడిన నమస్కారం వందనం ఉరస్స(వక్షస్థలం, శిరస్సు, మనస్సు, మాట, పాదాలు, కరములు, కర్ణాలు, నేలకుతాకించి చేసే వందనం సాష్టాంగం).<br /><br />ఉద్వాసన--> దేవతను, ఆవరణ దేవతలను పదహారు ఉపచారాలచే పూజించి పంపడాన్ని ఉద్వాసనమని అంటారు.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-87978790298659143262008-02-04T11:31:00.000+05:302012-08-11T08:11:27.423+05:30ఒక్కోరకమైన పిచ్చి<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ఈ భూమి మీద ప్రతిఒక్కరికి ఒక్కోరకమైన పిచ్చి<br />
కొందరికి డబ్బంటే పిచ్చి<br />
కొందరికి కులమంటే పిచ్చి<br />
కొందరికి మతమంటే పిచ్చి<br />
కొందరికి మందంటే పిచ్చి<br />
కొందరికి మగువలంటే పిచ్చి<br />
కొందరికి పదవులంటే పిచ్చి<br />
<br />
<br />
పైన ఉన్న ఏపిచ్చి లేనివాడు ఒక్క <strong>పిచ్చివాడు</strong> మాత్రమే.</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-30611279312147880462008-01-01T08:18:00.000+05:302008-01-01T09:24:09.042+05:30దిన ఫలాలుపద్మావతీ: యావండీ లేస్తారా తెల్లారింది<br />వెంకటేశ్వర్లు: హా.....! వెళ్ళి ఈరోజు పేపరులో నా దిన ఫలం చూడు<br />పద్మావతీ: ఇదిగోండి పేపరు చదువుకోండి<br />===================================================================<br />నాయనా వెంకటేశ్వర్లు ఈరోజు నీకు అనుకున్నవి అనుకున్నట్లుగా జరగవు, కొన్ని సందర్భాలలో అవమానపడతావు, ప్రతి విషయంలోనూ జాగ్రత్తగా ఉండాలి, కొత్త పనులు ప్రారంభించుట మంచిది కాదు, డబ్బు విషయంలో కూడా కాస్త జాగ్రత్త వహించాలి.<br />===================================================================<br />వెంకటేశ్వర్లు: దేవుడా అన్ని కష్టాలు నాకేనా ??!!!<br />వెంకటేశ్వర్లు: కాస్త కాఫీ ఇవ్వవే<br />పద్మావతీ: పాలబ్బాయి నాగా పెట్టాడు<br />వెంకటేశ్వర్లు: చూసావా ఈరోజు నాకు మంచిదికాదు<br />పద్మావతీ: అబ్బా ఆపండి . ప్చ్ ! మీ పిచ్చితో నేను చస్తున్నాను, వెళ్ళి రెడీ అవ్వండి<br />పద్మావతీ: తొందరగా రండి లేటౌతోంది<br />వెంకటేశ్వర్లు: నేననుకున్నది ఈరోజు జరగదు<br />పద్మావతీ: అబ్బా త్వరగా టిఫిన్ చేసి వెళ్తే బస్సు దొరుకుతుంది లేకపొతే ఈరోజూ మిస్సే<br />వెంకటేశ్వర్లు: బస్సు దొరుకుతుందన్న నమ్మకం నాకులేదు. ఈరోజు నాకు మంచిదికాదు<br /><br />(9:40 బస్సుకి 9:50 కి స్టాపుకు వెళ్లాడు)<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: బాబు '22' బస్సు వెళ్ళిందా కాదు కాదు...వచ్చిందా<br />బాబు: వెళ్ళివచ్చింది<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఈ ఆటోవాళ్ళు ఒకళ్ళు లేటైతేచాలు నా చుట్టునే తిరుగుతారు<br />వెంకటేశ్వర్లు: బాబు ఆటో మా ఆఫీసు దాక వస్తుందా<br />ఆటో: రండి మీకుంది<br />ఆటో: దిగండి వచ్చింది<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఇదిగో యాభై, చిల్లరీ<br />ఆటో: ఆ! అది నా టిప్పు<br />వెంకటేశ్వర్లు: డబ్బు విషయంలో జాగ్రత్త అని ఉంది ఇదేకాబోలు<br /><br />బాసు: రండి సార్ టైమెంత ? మీకిష్టమైనప్పుడు రావటానికి ఇదేమైనా ట్రిక్కు ట్రిక్కు అనుకున్నవా ?<br />వెంకటేశ్వర్లు: లేదు సార్ అది ....<br />బాసు: ప్రతిసారి చెప్పేదేగా<br />వెంకటేశ్వర్లు: నా దిన ఫలం బాలేదు సార్ అందుకే లేటైంది<br />బాసు: ????????!!!!!!!!<br />బాసు: తొందరగా వెళ్ళి నిన్నటి ఫైల్ పని చూడండి. అర్జంటుగా కావాలి<br />(రెండు గంటల తర్వాత)<br /><br />బాసు: ఫైల్ పనైందా<br />వెంకటేశ్వర్లు: సార్ ఈరోజు నేనేపని మొదలు పెట్టకూడదు<br />బాసు: మీ బొంద అసలు నిన్ను..... ఆ ఫైల్ ఇటీ, గోపాలంగారు ఈపని తొందరగా చేసిపెట్టండి<br />బాసు: వెంకటేశ్వర్లు ఇంకెందుకయ్యా నువ్వు, పని చెయ్యమంటే నీ'దినం' అని మొదలెడతావు. ఛ్ఛ ఛస్తున్నా<br />వెంకటేశ్వర్లు: దేవుడా ఈరోజు తొందరగా గడిచేటట్లు చూడు.<br />(భోజనాల సమయమైంది)<br /><br />గోపాలం: వెంకటేశ్వర్లు నీ కేరేజీ ఇటీ<br />గోపాలం: బాగుందయ్యా నీవంట<br />వెంకటేశ్వర్లు: దురదృష్టం అంటే ఇదేనేమో భొజనం ఉన్నా తినలేను<br />వెంకటేశ్వర్లు: తొందరగా ఇంటికి వెళ్ళి మళ్ళీ తినాలి<br />గోపాలం: ఏంటి వెంకటేశ్వర్లు అలావున్నావు<br />వెంకటేశ్వర్లు: నాదిన ఫలం ప్రకారం.........<br />గోపాలం: చాలు బుధి తక్కువై అడిగా<br /><br />(సాయంత్రం ఆఫిసు నుంచి వెళ్తుండగా)<br /><br />ఫ్రండ్: రేయ్ ఎలాఉన్నావ్<br />వెంకటేశ్వర్లు: బానే ఉన్నారా<br />ఫ్రండ్: ఏరా డబ్బులున్నాయా<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఆ ఉన్నాయి<br />ఫ్రండ్: ఒక వెయ్యి ఇవ్వరా రేపు గారెంటీగా ఇవ్వటానికి ట్రైచేస్తా<br />వెంకటేశ్వర్లు: తీసుకో<br />ఫ్రండ్: ఉంటా మళ్ళీ కలుద్దాం<br />వెంకటేశ్వర్లు: డబ్బు జాగ్రత్తా అంటే ఇదేకాబోలు<br /><br />(కష్టాల కన్నీరు మింగుకుంటూ ఇంటికి చేరాడు)<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: పద్మావతీ ఈరోజు నాగతి.........<br />పద్మావతీ: నాకు తెలుసు, భొంచేయండి<br />పద్మావతీ: తొందరగా పడుకోండి, రేపు మళ్ళీ మీ దినం చూడాలిగా అదే దినఫలం చూడాలిగా<br /><br />(మళ్ళి తెల్లారింది , కాని కధ తిరిగింది)<br /><br />పద్మావతీ:యావండీ లేస్తారా తెల్లారింది<br />వెంకటేశ్వర్లు:హా.....! వెళ్ళి ఈరోజు పేపరులో నా దిన ఫలం చూడు<br />పద్మావతీ:ఇదిగోండి పేపరు చదువుకోండి<br /><br /><p>===================================================================</p>నాయనా వెంకటేశ్వర్లు ఈరోజు ఇరగదీసై<br /><br />===================================================================<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: పద్దూ! కాఫీ<br />వెంకటేశ్వర్లు: పది నిమిషాలలో రెడీ అవుతా టిఫిన్ చేసి బాక్స్ పెట్టు<br />వెంకటేశ్వర్లు: మర్చిపోయా కూరలో ఉప్పు తక్కువెయ్యి<br />పద్మావతీ: !?*!!!!!!!<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: బాయ్ డార్లింగ్<br />పద్మావతీ: వస్తూ పళ్ళు తీసుకురండి<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఓకే బాయ్<br /><br />(బస్ స్టాపుకు వెళ్ళాక)<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: ఈ సిటీ బస్సులు ఎప్పుడూలేటే, ఛ్ఛ!<br />వెంకటేశ్వర్లు: హమ్మయ్యా! ఈ బస్సుకు పదేళ్ళు<br />వెంకటేశ్వర్లు: టికెట్టు తీసుకోవాలా!! ఆ అక్కర్లేదులే<br />(ఆఫీసుకు వెళ్ళాడు)<br /><br />బాస్: ఏంటీరోజు కరెక్టుగావచ్చావు<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఈ రోజు నారోజు<br /><br />(రెండు గంటల తర్వాత)<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: ఇదిగోండి సార్ ఫైలు<br />బాస్: నువ్వు బాగా పని చేస్తావయ్యా<br />బాస్: గోపాలం వెంకటేశ్వర్లు దగ్గర నువ్వు పని ఎలా చేయాలో నేర్చుకోవాలయ్యా<br /><br />(భోజన సమయం)<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: నా కేరేజీ తీసుకో<br />గోపాలం గోపాలం: థాంక్స్ వెంకటేశ్వర్లు<br />గోపాలం: ఏంటి ఇది ఇలా ఉంది. ఇందులో ఉప్పు మర్చిపోయారు<br />వెంకటేశ్వర్లు: నీకు బి.పి ఉందిగా అందుకే తగ్గించా ఉప్పు, ఇక తిను<br /><br />(సాయంత్రం ఆఫీసునుంచి వెళ్తుండగా)<br /><br />ఫ్రండ్: ఇదిగోరా నిన్నటి వెయ్యి<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఏంటి వెంటనే డబ్బలిచ్చేసావ్<br />వెంకటేశ్వర్లు: పద పళ్ళు కొనాలి<br />ఫ్రండ్: నేకొనిస్తా పద<br />ఫ్రండ్: తీసుకోరా పళ్ళు<br />ఫ్రండ్: రేయ్ నాకు ఒక పని చేసి పెట్టాలిరా అది *********<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఆ పని నాది కాదురా, గోపాలంగారిది<br />వెంకటేశ్వర్లు: రేపు ఆఫీసుకు వచ్చి వారితో మాట్లడుకో<br />వెంకటేశ్వర్లు: ఉంటా!<br /><br />(ఇంటికి చేరాడు)<br /><br />వెంకటేశ్వర్లు: పద్దూ నాకు ఆలు కూర, టమాటొ పప్పు, రసం,..........చేసిపెట్టు<br />(భోజనాలైనాయి)<br /><br />పద్మావతీ: పడుకోండి రేపెలాఉంటుందో<br /><br />(తెల్లారింది)<br /><br />పద్మావతీ: యావండీ లేస్తారా తెల్లారింది<br />వెంకటేశ్వర్లు: హా.....! వెళ్ళి ఈరోజు పేపరులో నా దిన ఫలం చూడు<br />పద్మావతీ: ఈరోజు పేపరు రాలేదు<br />వెంకటేశ్వర్లు: మరినా పరిస్థితి<br />పద్మావతీ: సబ్బులేని స్నానమే, వెళ్ళి రెడీ అవ్వండి.<br />....................................................................Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-79114488340274623122007-12-09T15:30:00.000+05:302007-12-09T22:43:04.015+05:30బియ్యం ఇక ''ఫ్రీ"కాకపోతే ఇది వీధి బాలల కోసం<br /><br />"ఈ బాలలు ఇలా బతకాల్సిందేనా, పాపం కనీసం తిండిలేకుండా......."<br />బాసు ఇక చాలు /////////<br />ఆలో'చించ 'కుండా అర్జంటుగా ఇది చూసై<br /><br /><a href="http://freerice.com/">http://freerice.com/</a><br /><br />ఇది ఒక వ్యక్తికి వచ్చిన ఆలోచన<br />నెట్ ద్వారానే మనం సహాయం ఎందుకుచేయలేం అనే ఆలోచన ఫలితం.<br />ఓ పక్క ఇంగ్లీషు నేర్చుకుంటూనే మరోపక్క దానంచేయచ్చు.<br />ఇది ఎలా సాద్యం అనుకుంటున్నారా ???????????<br />.........................................................................................................................<br /><br />మీకు ఒక పదము, దానికి 4 అర్ధాలు ఇస్తారు<br />సరైనది గుర్తుపెట్టి 20 బియ్యపు గింజలు దానం చేయొచ్చు<br />ఆ రోజు సేకరించిన బియ్యం మొత్తాన్ని ఆ రోజు స్పాంసర్లు చెల్లిస్తారు<br />దీనికి ఐక్యరాజసమితి గుర్తింపు కూడా ఉన్నది<br />.........................................................................................................................<br /><br />(నేను ఇంగ్లిషులో వీకు అని భయపడకండి ఒక్క సారి EAMCET గుర్తు తెచ్చుకొని చెలరేగండి)<br />చివరగా ఒక మాట -- నాలుగు గింజలేకదా అని బద్ధకించకండి గుప్పెడు అన్నం పెట్టామన్న సంతృప్తితో నిదురించండిUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-53444666722377404912007-10-20T22:41:00.000+05:302008-01-04T19:34:39.792+05:30"పాసింజర్ " లో passengerఅది శ్రావణ అమావాస్య September 11వ తేది.<br /><br />రాహుకాలం, యమగండం రెండూ ఒకేసారి రైలెక్కివచ్చాయి. సమయం పావు తక్కువ 3. "Vijayawada నుంచి ongole వెళ్ళవలసిన పాసింజరు రైలు 10వ No.platform మీద వున్నది" అని announcement జరిగింది. ఎడారిలో ఆముదం చెట్టులాగా ఆ platform మీద నేనొక్కడినే ఉన్నా.<br /><br /><br />Train 3:15ని లకు బయలుదేరాలి కాని ఎవ్వరూరాలేదు. హఠాత్తుగా సునామి వచ్చినట్లు తండోపతండాలుగా జనాలు ఎక్కారు.<br /><br />--------------------------------------------------------------------------------------------<br />"<strong>నేను,ఒక ఆవిడ, ఇంకోఆయన, అరడజను పిల్లలూ</strong>" ఇది నా జీవితం కాదు, రైలులో నా బర్తు. రైలు 3:29:18sec లకు శుభదుర్ముహూర్తాన బయలుదేరింది.<br /><br /><br /><br />రైలు ఆగకుండా అరగంటలో అరకిలోమీటర్ వెళ్ళంది.<br /><br />నా stage కృష్ణాకెనాల్ stage నుంచి మారుతూవచ్చింది.<br />Nice shirt & nice trouser కాని చేతిలో బకెట్టు, మగ్గు. "good idea" అని నాపక్కన ఉన్న వ్యక్తి complement ఇచ్చాడు.<br /><br />ఇదే అర్థం కాక నేను చస్తుంటే, "uncle 17 ఎనిమిదులు ఎంత ?"అని ఇట్నుంచి ప్రశ్న ఫోను వచ్చినట్లు buildup ఇచ్చి calculator లో చేసి answer చెప్పా.<br /><br />సమయం 4:10ని<br />కూ............!<br />అరగంటలో బయలుదేరబోయే train కి కూతవేసాడు.<br /><br />కడుపులో కుంభకర్ణుడు నిద్రలేస్తున్నాడు. అందరూ బాగ్స్ తెరిచారు, చూస్తే బట్టలు లేవు బఠానీలు, బాదూషాలు, బూందీ ...అబ్బా....................................................!!!!!!!!<br />ఆఖరికి, పల్లీలవాడుకూడా దరిదాపుల్లో లేడు.<br />కొన్ని అడుగుదామనుకున్నా అడుక్కునేవాడనుకుంటారని మానేసా.<br />రోజూ పేపర్లో చదువుతున్నా ప్రపంచం పరిగెడుతోందని కాని ఈ train కుంటుతోంది.<br />--------------------------------------------------------------------------------------<br />కళ్ళు తెరిచా 'తెనాలి ', హమయ్య అని టైం చూసా 7:00. బయట అందరూ స్నానాలు చేస్తున్నారు.<br />బక్కెట్టు 2/- ,ఒక బక్కెట్టు కొంటే ఇంకోటి ఉచితం ఇలా ఆఫర్లతో<br />టీ","కాఫీ".....అని వినబడటంతో<br />నేను: బాబూ ఒక కాఫీ<br />నేను:యెంత<br />వాడు: 15/-<br />నేను:పదిహేనా?<br />వాడు: coffee అంటే cof<strong>"free" </strong>కాదు ,...<br />అని ఇచ్చిన 20/- జేబులో పెట్టుకొని ఉగ్గుగిన్నెలో ఏదో నా ముఖాన గొట్టడు.<br />జన సంద్రం స్నాన-పానాలు చేసారు, ఆడవాళ్ళు జడలు వేసుకొని, పూలు పెట్టుకొని మరీ ready అయ్యారు .<br />---------------------------------------------------------------------------------------------<br />రైలు మళ్ళీ బయలుదేరింది. అరగంటక్రితమే కూతవేసాడు.<br />"మీరెక్కడిదాకా వెళ్తారు?"<br />ఒంగోలు<br />"మీరు?"<br />"next ఎక్కడ ఆగితే అక్కడ, నాకు ప్రతి ఊరిలో family ఉంది."<br />""""మీరు ఏంచేస్తారు?..ఎక్కడుంటారు?....అమ్మానాన్న?.......పెళ్ళి-గిళ్ళి?.......<br />ఉద్యోగం-సద్యోగం?......చదువు-సంద్య?..........మీపాడె-పిండాకూడు!!!!!!!<br /><br />వీళ్ళ భాద భరించలేక మళ్ళీ పడుకున్నా. చాలా మంచి నిద్ర పట్టింది. కళ్ళుతెరిచా నా ఒళ్ళో ఇద్దరు పిల్లలు పడుకున్నరు, నామీద ఇంకొకడు పడ్డాడు.<br />రాత్రి 11 గంటలైంది. చీరాల రైల్వే station లో ఆగింది.<br />డ్రైవర్ దిగి "భోజనాలు చేసేవాళ్ళు, ఊళ్ళో బంధువులను చూసే వాళ్ళు వెళ్ళిరావచ్చు మీరొచ్చేదాకా బండి ఇక్కడే ఉంటుంది" అని చెప్పి మరీవెళ్ళాడు.<br />నా జీవితంలో మొదటిసారి ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనిపించింది.<br />--------------------------------------------------------------------------------------------<br />రైలు దిగాను.<br />ఇద్దరు 'SCRMU' railway వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్నారు.<br />మొదటివాడు:ఏంటి ఈరోజు ఇంతతొందరగా వచ్చింది<br />రెండోవాడు :డ్రైవర్ మన రంగయ్య మనవడు<br />మొదటివాడు:వాడు ఉద్యోగంలో చేరాడా??<br />రెండోవాడు :రంగయ్య పోయాక వాళ్ళ కుటుంబంలో ఒకడికి ఉద్యోగం ఇవ్వమన్నారు, వీడు రోడ్ల మీద తిరుగుతుంటే తీసుకొచ్చి పడేసారు<br />మొదటివాడు:ఎలా తోలుతున్నాడు<br />రెండోవాడు :వాడివయసుకు తగ్గట్టు 25<br />మొదటివాడు:చాలా ధైర్యవంతుడు<br />రెండోవాడు :అన్నీ రంగయ్య పోలికలే<br /><br />(ఇంతలో 'రైల్వేజ్యోతి ' పేపర్ తీసుకొని ఇంకొకడు వచ్చాడు)<br />మూడవ వాడు : బెంగాల్ లో ని ఒక రైలు లో కవల పిల్లలు పుట్టారు, వారికి "రై","లు" అనే పేర్లు పెట్టారు.<br />మొదటి వాడు : మరి మన రాష్ట్ర పరిస్థితి ?<br />మూడవ వాడు : కరక్టుగా రైలు వచ్చిందని తెలిసి 44 ఏళ్ళ వ్యక్తి heart attack తో మృతి.<br /><br />వీళ్ళు నన్ను భయపెడుతున్నారో, జాగ్రత్తలు చెబుతున్నారో అర్థం కావటంలేదు,<br /><br />మళ్ళీ వెళ్ళి రైలులో నిలబడ్డా<br />ఇక లాభం లేదని నేనే డ్రైవర్ దగ్గరకు వెళ్ళి "అంతా వచ్చారు, రైలు పోనిమ్మని చెప్పా...<br />మళ్ళీ రైలు కూత వేసింది, అరగంటకు మళ్ళీ బయలుదేరింది,<br />దోమల శబ్దం కూడా వినబడనంత వేగంగా రైలు వెళుతోంది.<br />ఓ పేపర్ తీసుకొని విసురుకుంటూ ఓ మూల పడుకున్నా...<br /><br /><br />కోడి కూత వినపడగానే లేచా, సూరీడు రావటానికి ఓ పదినిమిషాలు ఉంది,<br />రైల్వే చరిత్రను తిరగ రాస్తూ ఓ TC నా దగ్గరకు వచ్చి ticket అడిగాడు, చూపించాను, license ఉందా ?<br /><br />ఏంటి?<br />license లేకపోతే 50/- fine అన్నాడు,<br />నా పక్కాయన 'పాపం నిన్నటి నుండీ ఇక్కడే ఉన్నాడు ' అని చెప్పగానే నా మీద దయ చూపించాడు<br />--------------------------------------------------------------------------------<br />ఇంతలో walking train ని ఒకడెక్కాడు, tc వాడిని పట్టుకున్నాడు, వాడి license,passport .......... అన్నీ కలిపి 200/- తీసుకొని, ఇంకొకడి దగ్గరకి......<br />ఇంకాసేపటిలో ఊరు వస్తుందనగా<br />" నా ఊరు , నా నేల, నా గాలి, ఆహా ఎంత ఆనందంగా ఉందో!!! ",అని అనుకున్నానో లేదో<br />దానికి చెవులు ఉన్నట్టున్నాయి ఆగింది ,<br />మళ్ళీ అరగంటకు కూత,<br /><br />చచ్చీచెడీ ఒంగోలు లో పడ్డా<br />కుస్తీలు పడుతూ ఇంటికి వెళ్ళా, తాళం వేసుంది,<br />ఇంతలో ఫోను మోగింది,<br />ఫోనులో నాయిన<br />"ఏంటీ, ఎక్కడున్నవ్ ?? మేము ఉదాయాన్నే ఎడ్లబండిలో విజయవాడకు మూడు గంటల్లో వచ్చాం,<br />నువ్వు పాసింజర్ పట్టుకుని విజయవాడకు మళ్ళీవచ్చేయ్ ....<br />???????????????Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-40109934031648792522007-10-15T20:03:00.000+05:302007-10-15T20:33:26.359+05:30సరదా కార్టూన్<a href="http://1.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/RxN6WfSagJI/AAAAAAAAABM/GsrUD1Vqni0/s1600-h/telugu-cartoon-chalte114.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5121571728024830098" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/RxN6WfSagJI/AAAAAAAAABM/GsrUD1Vqni0/s320/telugu-cartoon-chalte114.gif" border="0" /></a> ఒక సరదా కార్టూన్ తెలుగుకార్టూన్.కామ్ నుంచి<br /><span style="font-size:180%;"><strong>cartoon ని చూడటానికి cartoon క్లిక్ చేయండి</strong></span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-55874945042548837212007-10-13T14:11:00.002+05:302007-10-13T16:15:29.754+05:30మా తెలుగు తల్లికి మల్లెపూదండ<a href="http://4.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/RxChh_SagII/AAAAAAAAAA8/61JI6lwWZIs/s1600-h/telugutalli.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5120770381616676994" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_Te5HmnGAWEs/RxChh_SagII/AAAAAAAAAA8/61JI6lwWZIs/s320/telugutalli.gif" border="0" /></a><br /><div><span style="font-size:100%;">చాలా రోజుల తర్వాత నేను ఒకరి ఇంటికి వెళ్ళాను</span><br /><span style="font-size:100%;">అక్కడ తెలుగు వాచకం పుస్తకం కనబడింది </span><br /><br /><span style="font-size:100%;">అందులో మా తెలుగు తల్లికి మల్లెపూదండ పాట చుసాను </span><br /><span style="font-size:100%;">ఎప్పుడో మూడో తరగతిలో మా స్కూల్లో పాడించారు </span><br /><span style="font-size:100%;">ఇన్నాళ్ళ తరువాత మళ్ళీ గుర్తుకు వచ్చాయ్ ఆరోజులు </span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">నాకుతెలిసి చాలామందికి మా తెలుగు తల్లికి పాట తెలీదు </span><br /><span style="font-size:100%;">నేను, నాతోపాటు మరచిపోయిన వాళ్ళకోసం </span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><br /><strong>మా తెలుగు తల్లికీ మల్లెపూదండ </strong><br /><strong>మాకన్న తల్లికీ మంగళారతులు </strong><br /><strong>కడుపులో బంగారు కనుచూపూలో కరుణ </strong><br /><strong>చిరునవ్వులో సిరులు దొరలించు మా తల్లి </strong><br /><strong>గల గలా గోదారి కదలి పోతుంటేను </strong><br /><strong>బిర బిరా కృష్ణమ్మ పరుగులిడుతుంటేను </strong><br /><strong>బంగారు పంటలే పండుతాయి మురిపాల ముత్యాలు దొరలుతాయి. </strong><br /><strong>అమరావతీ నగర అపురూప శిల్పాలు </strong><br /><strong>త్యాగయ్య గొంతులో తారాడు నాదాలు</strong><br /><strong>తిక్కయ్య కలములో తియ్యందనాలు </strong><br /><strong>నిత్యమై, నిఖిలమై నిలిచి ఉండేదాక</strong><br /><strong>రుద్రమ్మ భుజశక్తి, మల్లమ్మ పతిభక్తి</strong><br /><strong>తిమ్మరుసు థీయుక్తి, కృష్ణరాయని కీర్తి </strong><br /><strong>మాచెవుల రింగుమని మారుమ్రోగే దాక</strong><br /><strong>నీ ఆటలే ఆడుతాం నీపాటలే పాడుతాం </strong><br /></span><strong>జై తెలుగు తల్లీ ...జై జై తెలుగు తల్లీ...!</strong><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6718489177763457979.post-4388507004989952492007-10-13T01:34:00.000+05:302007-10-16T14:52:51.735+05:30తెలుగుతనం ఆంగ్లశుభ్రత<strong>ఈ పత్రిక రేపటి నుంచి వెలువడుతుంది.<br /><br />ఎడిటర్ : తొలకరి జల్లు</strong><br /><strong>సంచిక : 1<br />సంపుటి : 1<br />వెల :ఉచితం<br />ప్రచురణ : తొలకరి జల్లు</strong>Unknownnoreply@blogger.com1